“Brachycefaliki” to kontrowersyjne, ale zdecydowanie warte miłości psiaki.

W ostatnich latach pojawia się tendencja do edukacji społeczeństwa w kierunku stopniowego ograniczenia hodowli tych zwierząt. W niektórych krajach – np. Norwegii zakazano hodowli buldogów angielskich. Podyktowane to było między innymi zdaniem wielu lekarzy weterynarii, że psy brachycefaliczne nie są w stanie mieć zapewnionego zdrowego życia. W naszym kraju jest to nadal kwestia zdecydowanie dyskusyjna i nie podjęto jeszcze tak radykalnych kroków. Warto jednak pamiętać, decydując się na zakup buldożka, mopsa, boksera czy shih tzu, że oprócz wielkiej przyjemności z obcowania z wymarzonym czworonogiem, czekać nas może także walka o zdrowie naszego pieska.

Czym są psy brachycefaliczne?

Jest to ogólne określenie na odmiany psów charakteryzujących się skróconą kufą oraz spłaszczonym pyskiem, dużymi oczami i specyficznie wyglądającym nosem. Najszerzej znanymi przedstawicielami tych grup są buldogi francuskie, angielskie, mopsy, pekińczyki czy boksery. Sama nazwa pochodzi od wyniku uzyskanego przy użyciu indeksu cefalicznego. Określa on stosunek długości głowy do jej szerokości, w przypadku brachycefalii wynosi około 80-95.

Czy psy brachycefaliczne to zdrowe rasy?

Niestety odpowiedź na to pytanie brzmi nie. Te odmiany obiektywnie bardzo często miewają problemy z oddychaniem, sercem i oczami. Oprócz tego nierzadko występują u nich ciężkie porody oraz urazy kręgosłupa.

Na co najczęściej chorują te psy?

Czworonogi te cierpią na zespół wad anatomicznych, będących bezpośrednio efektem ich wyglądu. Uzyskano go w wyniku wieloletniej selekcji sztucznej oraz chowu wsobnego. Jeśli chodzi o układ oddechowy, to sztandarowym przykładem anomalii występujących u tych ras, są wąskie nozdrza. Dodatkowo często nieprawidłowo wykształcona jest tchawica i występuje przerost podniebienia miękkiego. Wszystkie te wady sprowadzają się do praktycznie ciągłego niedotlenienia organizmu, powstającego w wyniku upośledzonego i utrudnionego oddychania. W ten sposób właśnie powstaje charakterystyczny, ciężki i chrapliwy oddech, często obserwowany np. u buldogów francuskich. Oznacza to także, że psy te są szczególnie wrażliwe na wysokie temperatury latem. Dodatkowo znaną ich cechą jest niższa wytrzymałość fizyczna, podyktowana również nieefektywną wentylacją płuc.

Problemy skórne

Ze względu na charakterystyczne fałdy skóry na pysku, psy te cierpią na zapalenia pokrywy ciała, które mają dużą tendencję do nawracania i są trudne w leczeniu.

Choroby układu kostnego

Rasy brachycefaliczne z uwagi na swoją budowę anatomiczną mogą cierpieć z powodu uszkodzeń kręgosłupa, który jest u nich bardzo często nieprawidłowo wykształcony. To sprawia, że są podatne na różnego rodzaju urazy i choroby degneracyjne i może być konieczne stosowanie u nich suplementów.

Kłopoty z uzębieniem

Podobnie sytuacja prezentuje się w przypadku wad zgryzu. W związku ze skróconą kufą, psy te miewają problemy z „nadliczbową” ilością zębów oraz przodozgryzem, co objawiać się może dalszymi problemami stomatologicznymi.

Oczy narażone na urazy

Dość szokującym faktem jest także to, że u tych ras ze względu na płytkie oczodoły, istnieje możliwość wypadnięcia gałek podczas urazów i wypadków. Oprócz tego, ze względu na budowę narządu wzroku, psy te musza zmagać się ze zwiększonym wypływem z oczu.

Powikłane porody

Psy brachycefaliczne praktyczne nie są zdolne do urodzenia szczeniaków drogą naturalną. Spowodowane jest to wykształceniem w życiu płodowym u szczeniaków stosunkowo dużej głowy, która uniemożliwia poród siłami natury. Są po prostu zbyt duże aby przejść przez kanał rodny. Dlatego w gruncie rzeczy wszystkie te psy muszą rodzić się drogą cesarskiego cięcia. Metoda ta zdecydowanie jest bardziej niebezpieczna niż “klasyczne” porody u innych ras psów.

 Jak pielęgnować psy brachycefaliczne?

Jedną z najbardziej rozpoznawalnych cech tych zwierząt są fałdy skóry w okolicy kufy. Ich obecność sprawia, że w zakamarkach między fałdkami jest relatywnie ciepło i wilgotno. To są prawie idealne warunki do rozwoju grzybów i bakterii, co często skutkuje zapaleniami. Z tego powodu warto dbać o odpowiednią higienę tych miejsc. Można to robić poprzez regularne przemywanie fafli wilgotną ściereczką, najlepiej bez detergentów, aby nie spowodować podrażnień. Bardzo dobrym wyjściem jest stosowanie odpowiednich balsamów i kosmetyków, stworzonych z myślą o tym problemie. Nierzadko mają one właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, co dodatkowo pozytywnie wpływa na zdrowie piesków, chroniąc je przed kolejnymi problemami w tych miejscach.