Które rasy psów żyją najkrócej i dlaczego?
AKTUALNIE OGLĄDASZ
Które rasy psów żyją najkrócej i dlaczego?
AKTUALNIE OGLĄDASZ
26 kwietnia 2023
Kategoria : Zdrowie psa
26 kwietnia 2023
KATEGORIA : Zdrowie psa

Pies jest jednym z najpopularniejszych zwierząt domowych na całym świecie, a długość jego życia jest jednym z najważniejszych czynników związanych z opieką nad nim. Długość życia psa zależy od wielu czynników. To, ile nasz pupil będzie z nami, jest zależne od genetyki, stylu życia, rodzaju pożywienia i opieki weterynaryjnej. Istnieją jednak pewne rasy psów, z natury narażone na pewne choroby i problemy zdrowotne. W dzisiejszym artykule omówimy, które rasy psów żyją statystycznie najkrócej. Zastanowimy się także, dlaczego niektóre pieski żyją krócej niż inne.

Które rasy psów żyją najkrócej i dlaczego

Które rasy psów żyją najkrócej i dlaczego — psy brachycefaliczne.

Najkrócej żyjącymi rasami psów są zazwyczaj te, które po prostu często chorują. Niektóre rasy są bardziej narażone na wiele chorób genetycznych i problemów zdrowotnych. Należą do nich m.in. rasy psów brachycefalicznych, takie jak mopsy, buldogi, bokserki i pieski Shih Tzu. Te rasy psów mają tendencję do problemów z oddychaniem z powodu źle wykształconych nozdrzy i podniebienia miękkiego. Jest to wynikiem selektywnego rozmnażania przez człowieka w celu osiągnięcia konkretnego eksterieru. Ich krótka szyja i płaskie twarze mogą również prowadzić do problemów z kręgosłupem, a także zębami i dziąsłami. Mopsy, na przykład, są narażone na wiele problemów zdrowotnych, takich jak problemy z oddychaniem, alergie skórne i pokarmowe, problemy z oczami i uszami. Psy brachycefaliczne bardzo często cierpią także na choroby serca i kręgosłupa. Rasa cavalier king charles spaniel jest z kolei bardzo częstym pacjentem psich kardiologów. Wszystkie te schorzenia prowadzą do częstych stanów chorobowych i przyczyniają się do statystycznie krótszego życia.

Które rasy psów żyją najkrócej i dlaczego

Które rasy psów żyją najkrócej i dlaczego — choroby dziedziczne.

Oprócz syndromu ras brachycefalicznych, wiele ras psów jest narażonych na choroby dziedziczne. Należą do nich między innymi choroba von Willebranda (najczęstsza choroba krwotoczna u psów), dysplazja stawów, choroby serca i cukrzyca. Psy narażone na choroby dziedziczne, mają większą tendencję do rozwijania problemów zdrowotnych, które nierzadko mogą kończyć się krótszym życiem. Przykładami ras psów narażonych na wiele chorób dziedzicznych są m.in. labrador retriever, golden retriever, rottweiler i owczarek niemiecki. Te rasy wymagają szczególnej uwagi ze strony weterynarza, a także właściciela. Istotne są okresowe badania krwi i monitorowanie stanu zdrowia tych zwierząt. O badaniach profilaktycznych u psów mówiliśmy tutaj.

Czy psy ras dużych i olbrzymich żyją krócej?

Bardziej narażone na pewne choroby i problemy zdrowotne, które mogą skrócić życie psów, są rasy o dużych gabarytach i wagach, takie jak mastify, irlandzkie wilczarze i dalmatyńczyki. Duże psy są bardziej podatne na problemy z kośćmi i stawami. Wynika to bezpośrednio z ich zwiększonej masy ciała i szybkiego wzrostu w okresie młodzieńczym. Nadmiernie obciążane stawy u tych ras mogą z czasem spowodować rozwinięcie się chorób zwyrodnieniowych aparatu ruchu. Oprócz problemów ze stawami, dalmatyńczyki na przykład są narażone na kamienie nerkowe. Psy te mają większą tendencję do wytrącania się kryształów w moczu, dlatego szczególnie istotne jest w ich przypadku dbanie o odpowiednią dietę. Mastify natomiast często cierpią na problemy z oddychaniem oraz problemy z sercem i układem krwionośnym. Schorzenia kardiologiczne i oddechowe także wynikają z dużych rozmiarów tych psów.

Podsumowanie.

Niektóre rasy psów są bardziej narażone na problemy zdrowotne, wpływające na ich długość życia. Z tego powodu właściciele psów potencjalnie narażonych, powinni zwracać szczególną uwagę na potrzeby swojego pupila, szczególnie jeśli chodzi o zdrowie. Regularne wizyty u weterynarza, zdrowa dieta, odpowiednia opieka i odpowiednia ilość ruchu mogą pomóc w utrzymaniu zdrowia i przedłużeniu życia psa. Dobrym nawykiem jest również monitorowanie wszelkich zmian w zachowaniu psa i niezwłoczne zgłaszanie ich weterynarzowi.