Obedience z psem, czyli posłuszeństwo sportowe może trenować każdy zdrowy pies niezależnie od wieku. Tylko pozornie jest to posłuszeństwo, na pewno nie takie, jakim rozumiemy je na co dzień. W obediencje pracuje się z psem nad idealnie wykończonymi detalami poszczególnych ćwiczeń. Jest to zatem sport dla ludzi lubiących szczegóły, ceniących sobie doskonałość wykonania i budowania entuzjazmu psa w pozornie “nudnych” ćwiczeniach.
Czym jest obedience z psem, czyli posłuszeństwo sportowe?
Obedience, czyli posłuszeństwo sportowe to sport z już wieloletnimi tradycjami, który w Polsce staje się z roku na rok coraz bardziej popularny, a nasza reprezentacja na Mistrzostwach Świata zdobywa coraz to lepsze miejsca.
Obedience ma cztery klasy trudności, różniące się poszczególnymi ćwiczeniami- klasy 0,1,2 i ostatnia, najtrudniejsza 3. to właśnie w klasie 3 psy pokazują się na Mistrzostwach Świata. Im dalej tym ćwiczenia są coraz bardziej rozbudowane i trwają dłużej. Ćwiczenia są zamkniętym zbiorem bez dowolności interpretacji, dlatego mogą pozornie wydawać się nudne i łatwe do nauczenia. Nic bardziej mylnego, bo w obedience liczy się jakość ich wykonania, szybkość, precyzja i entuzjazm psa. Dlatego, zanim wystartuje się na zawodach, buduje się te elementy powoli i bardzo skrupulatnie, co dla psa nie jest ani trochę nudne.
Największą trudnością w obedience jest połączenie tych wszystkich elementów w jeden występ na zawodach. Takie wejście trwa powyżej 10 minut, a same ćwiczenia np. chodzenie przy nodze, mogą trwać kilka minut. W czasie całego występu pies nie może dostać nagrody np. smakołyka czy zabawki, jedynie nagrodę socjalną. Dlatego niezwykle trudno utrzymać jego motywację, precyzję wykonania i entuzjazm przez tak długi czas. Obedience to sport trudny, dla ludzi wytrwałych, lubiących ćwiczyć detale. Jednocześnie każdy może go zacząć, a do jego ćwiczenia nie pies nie musi być wybitnym skoczkiem, czy być bardzo szybki. Obedience to świetna zabawa i nauka dla opiekuna i psa, którą najlepiej zaczynać pod okiem profesjonalnego trenera.
Czy obedience to sport tylko dla zdrowych psów?
Obedience wydawało się kiedyś sportem nawet dla seniorów, jednak nie jest to prawdą. Oczywiście pies nie musi być niezwykle sprawny fizycznie z natury, ale musi być zdrowy i nie otyły. Obedience nie obciąża może stawów biodrowych, ale na pewno przód. Przez często zatrzymania w biegu, zmiany kierunków i obiegania psy, szczególnie te bardzo szybkie, mogą złapać kontuzję nadgarstków czy palców.
Zawody obedience z psem, kto może brać w nich udział?
W zawodach obedience, które organizowane są pod egidą FCI a w Polsce ZKwP może brać udział pies. Wystarczy być członkiem związku, opłacać składki i wyrobić sobie książeczkę startową. Na mistrzostwach świata jedynie mogą startować psy z rodowodem FCI, na wszystkich innych zawodach również kundelki.
Zawody obedience organizowane są na specjalnych ringach np. na hali lub na boiskach sportowych. Sędziuje je wykwalifikowany i certyfikowany sędzia, który w ocenie bierze pod uwagę wiele aspektów i detali.
Jak ćwiczyć obedience z psem?
Ćwiczenie obedience najlepiej zacząć pod okiem profesjonalisty. Oczywiście nie zrobimy fizycznie psu krzywdy, ćwicząc je samemu. Jednak nie znając metod nauki psa, jego motywacji i nagradzania, możemy psa łatwo zdemotywować. Najlepiej wybrać się na kurs grupowy lub zajęcia indywidualne. Obedience to nie to samo co zajęcia grupowe z posłuszeństwa… Obedience to posłuszeństwo sportowe i tym właśnie jest- sportem. Dlatego nie koniecznie pies trenujący obedience będzie „posłuszny’ na co dzień. Poszczególne ćwiczenia np. chodzenia przy nodze również nie są potem używane w życiu codziennym. Warto trenować ten sport ze względu na frajdę, chęć polepszenia więzi z psem i robienia czegoś ciekawego wspólnie.
Na trening obedience na pewno będziemy potrzebowali dobrych smakołyków lub suchej karmy oraz ciekawych zabawek np. szarpaków. One najlepiej budują motywację poprzez pozytywne wzmocnienia i pies chętniej wykonuje ćwiczenia.
Ćwiczenia z obedience, czyli posłuszeństwa sportowego
Regulamin obedience opisuje dokładnie każde ćwiczenie dla poszczególnych klas.
Najbardziej znane ćwiczenia z obedience to:
Chodzenie przy nodze z kontaktem wzrokowym. Pies idzie przy nodze, patrząc się przewodnikowi w twarz. Pozycja musi być równa, pies nie może wyprzedzać. W trakcie zakręcamy często w lewo i prawo, robimy zwroty w drugą stronę, zależnie od tego, co wskaże sędzia. W najwyższej klasie takie chodzenie przy nodze może trwać kilka minut, dlatego pies musi być niezwykle zmotywowany, by zachować entuzjazm i precyzję.
Zmiany pozycji- siad, leżeć, stój w dowolnej kombinacji. Na zawodach pokazywane są kombinacje na bieżąco. Pies uczony jest zmian tych pozycji na nieruchomy przód lub tył. Nieruchomy przód polega na tym, że przednie łapy zostają w miejscu, a pies pracuje tyłem. Nieruchomy tył polega na tym, że tylne łapy zostają w miejscu, a przednie dostawiają się do nich.
Aport- pies musi przynieść do nogi drewniany aport rzucony przez przewodnika, a w dalszych klasach wybrać jeden z 3 aportów kierunkowych.
Patyczki węchowe– polegają na tym, że przewodnik trzyma chwilę w ręku jeden patyczek drewniany, który pomocnik odnosi do położonych na ziemi identycznych patyczków bez zapachu. Pies musi podejść tam i wybrać ten właściwy, a następnie zaaportować go do nogi przewodnika.
Wysyłanie do kwadratu o bokach 3 m z odległości. Pies musi zatrzymać się w nim, zmienić pozycji na polecenie i poczekać na przewodnika.
Ćwiczeń jest dużo więcej np. przywołanie, skok przez przeszkodę, zatrzymania w ruchu i wiele innych. Różnią się długością i stopniem trudności w poszczególnych klasach.