Uszy naszych pupili to niezwykle wrażliwe i delikatne narządy, podatne na różnego rodzaju dolegliwości. Pomimo odpowiedniej diety czy częstych wizyt kontrolnych, właściciele spotykają się często z przypadkami zapalenia uszu, które mogą wywoływać u zwierząt spory dyskomfort i ból. W niniejszym wpisie omówimy sobie najczęstsze problemy z uszami psów i kotów oraz omówimy sposoby ich leczenia.
Problemy z uszami psów i kotów – zapalenie uszu
Zapalenie uszu, czyli otitis, jest bez wątpienia najczęstszym problemem dotykającym uszy naszych podopiecznych. Może mieć ono charakter zewnętrzny, środkowy lub wewnętrzny, a jego objawy to między innymi:
- Nadmierne wydzielanie uszne (woskowina, ropna wydzielina)
- Zaczerwienienie, obrzęk i tkliwość ujścia przewodu słuchowego
- Świąd i drapanie uszu
- Niepokój i potrząsanie głową
- Przykry zapach wydzieliny
Przyczyny zapalenia uszu u psów i kotów mogą być różnorodne. Jednymi z najczęstszych przyczyn są alergie. Nadmierna reakcja organizmu na przykład na składniki pokarmu, może spowodować wystąpienie reakcji alergicznej w uszach. Czasami w wyniku leczenia alergii czy grzybicy, lub na przykład po pływaniu w jeziorze u naszych psich przyjaciół może dojść do infekcji bakteryjnej. Oprócz tego najczęstszym gościem kocich uszu, zwłaszcza u kociąt jest świerzb uszny. Ten pasożyt powoduje bardzo intensywny świąd oraz dosyć charakterystyczny objaw. Tym objawem jest spora ilość ciemnej lub czarnej wydzieliny w uszach. Kociaki wyglądają, jakby miały dużo brudu lub ziemi w małżowinach usznych. Oczywiście każda sytuacja wymaga procesu diagnostycznego i badania klinicznego.
Problemy z uszami psów i kotów – grzybica
Grzybice uszu to dolegliwość, z którą również muszą zmagać się właściciele zwierząt domowych. Najczęściej wywołuje ją grzyb z rodzaju Malassezia, ale również inne patogeny mogą być przyczyną infekcji grzybiczej. Drożdżaki są w pewnym sensie komensalem w tym miejscu. W trakcie pobierania wymazów z przewodów słuchowych prawie zawsze znajdziemy te grzyby w preparacie. Sytuacja robi się problematyczna w momencie, kiedy liczba tych patogenów stanie się zbyt wielka. Dzieje się tak często po antybiotykoterapii lub u zwierząt posiadających dużo sierści. Objawy grzybicy uszu to między innymi intensywny świąd, zaczerwienienie, wilgotna i ciemna wydzielina z uszu, a nawet ból przy dotykaniu ucha. Diagnostyka bazuje na badaniu cytologicznym wydzieliny i leczenie polega na stosowaniu przeciwgrzybiczych preparatów miejscowych lub ogólnoustrojowych.
Urazy uszu
Uszy psów i kotów mogą ulec także urazom w wyniku różnego rodzaju wypadków – na przykład pogryzienia przez innego zwierzaka, uderzenia lub nadmiernego drapania. Takie urazy mogą prowadzić do uszkodzenia małżowiny usznej, krwiaków, a nawet perforacji błony bębenkowej. Natychmiastowa pomoc weterynaryjna jest tu kluczowa – rany wymagają oczyszczenia, a niekiedy szycia. Leczenie obejmuje też stosowanie antybiotyków i leków przeciwzapalnych. Ważne jest także zapewnienie zwierzakowi spokoju i ochrony urazu przed dalszym urazem. Najczęściej pod kątem urazowym mamy do czynienia właśnie z krwiakami. Sytuacja ta powstaje w momencie, kiedy naczynia w uchu ulegną uszkodzeniu i krew zaczyna wydobywać się z chrząstki. Płyn ten zbiera się między chrząstką a skórą, prowadząc do rozwarstwienia tkanek ucha, bólu, dyskomfortu i powstania “poduszki” z krwią. Terapia krwiaka najczęściej opiera się na usunięciu krwi spod skóry i podaniu leków przeciwkrwotocznych. Niestety bardzo często terapia farmakologiczna bywa nieskuteczna i konieczne jest przeszycie tkanek ucha oraz założenie drenu tak, aby skóra miała czas na regenerację i przytwierdzenie się do podłoża.
Profilaktyka i pielęgnacja uszu
Aby uniknąć poważnych problemów usznych u naszych pupili, warto zadbać o regularna pielęgnację uszu. Obejmuje ona między innymi systematyczne czyszczenie uszu przy użyciu dedykowanych preparatów. Pamiętajmy, że nie powinniśmy wkładać do uszu patyczków, wlewać wody lub innych płynów. Zazwyczaj wystarczające jest monitorowanie sytuacji z uszami u naszego pupila. Istotne jest szybkie wyłapanie problemu oraz adekwatna reakcja w postaci konsultacji z lekarzem weterynarii.