W obecnych czasach właściciele zaczynają poświęcać dużo więcej uwagi świadomej opiece nad zwierzętami. Czasy karmienia burków resztkami z obiadu w budzie ustępują specjalnym dietom i karmom o składzie prosto z restauracji, serwowanym w pięknych drewnianych miskach. Wraz z rozwojem wiedzy właścicieli piesków, pojawiają się także różnego rodzaju trendy i nowe odkrycia, jak na przykład surowe diety. Dzisiaj omówimy jedną z bardzo poważnych chorób, która może zaatakować psy jedzące surowe mięso – wścieklizna rzekoma.
Wścieklizna rzekoma – Co to za choroba?
Wścieklizna rzekoma jak sama nazwa mówi to jednostka chorobowa, która do złudzenia przypominać może wściekliznę. Zbyt pochopnie postawiona diagnoza może skończyć się niefortunnie dla naszego pupila. Z tego powodu warto znać podstawowe informacje na temat tej choroby, by móc rozpoznać ją lub wykluczyć. Sama choroba jest wynikiem zaatakowania pieska przez Chorobę Aujeszky’ego. Powodowana jest przez herpeswirusa świń, który wywołuje objawy nerwowe i prowadzi do śmierci zwierząt. Choroba ta u świń jest objęta programem zwalczania z urzędu.
Wścieklizna rzekoma – jak wygląda?
Objawy wścieklizny rzekomej są bardzo podobne do objawów wścieklizny. Mogą obejmować zmiany zachowania, agresję, dezorientację, drgawki, ataki i paraliż. U zwierząt zarażonych wścieklizną rzekomą mogą występować również objawy neurologiczne, takie jak drżenie mięśni, utrata równowagi i trudności z oddychaniem. Niektóre źródła opisują także przypadki samookaleczania się u zwierząt i bardzo charakterystyczną, ciągłą wokalizację.
Podobnie jak w przypadku wścieklizny, istnieją testy diagnostyczne, które pozwalają na wykrycie wścieklizny rzekomej. Testy te obejmują badanie mózgu zwierzęcia pod kątem obecności wirusa wścieklizny lub przeciwciał przeciwko wirusowi. Jednakże, ze względu na rzadkość występowania wścieklizny rzekomej, testy te są rzadko stosowane i niewielu weterynarzy ma doświadczenie w ich interpretacji.
Jak dochodzi do zakażenia psa?
Ten patogen jest niebezpieczny dla wszystkich gatunków ssaków. Jeśli chodzi o świnie, to wydalają one wirusa ze śliną, wydzielinami ciała, mlekiem i wodami płodowymi. Dla psów jednak najważniejszym źródłem zakażenia jest surowe mięso i odpady poubojowe. Z tego powodu powinniśmy unikać karmienia pupili surową wieprzowiną i podrobami. Podobnie sytuacja wygląda u psów myśliwskich, które czasami mogą zjeść resztki po uboju dzika w lesie.
Leczenie wścieklizny rzekomej.
W przypadku potwierdzenia diagnozy wścieklizny rzekomej weterynarz może zastosować leczenie objawowe, aby pomóc zwierzęciu przezwyciężyć chorobę. Leczenie objawowe obejmuje podawanie leków przeciwdrgawkowych, przeciwalergicznych i przeciwbólowych, a także leczenie objawowe związane z problemami oddechowymi i trudnościami z poruszaniem się. Niestety leczenie objawowe nie jest skuteczne i śmiertelność tej choroby sięga zatrważających 100%.
Podsumowanie
Wścieklizna rzekoma to rzadka choroba, która może być myląca dla weterynarzy. Jeśli podejrzewasz, że Twoje zwierzę może być zarażone wścieklizną rzekomą, skonsultuj się z weterynarzem, który będzie miał doświadczenie w diagnostyce tej choroby. Pamiętaj, że objawy wścieklizny rzekomej mogą być bardzo zróżnicowane i nie zawsze muszą być jednoznaczne, dlatego ważne jest dokładne zbadanie historii choroby i objawów zwierzęcia, a także przeprowadzenie różnicowego rozpoznania z innymi chorobami. Bardzo istotne jest dbanie o dietę pieska. Najlepiej jest zaprzestać podawać surową wieprzowinę, a jeśli bardzo chcemy to robić, to starajmy się zawsze wybierać tylko sprawdzone źródła.