Świąteczna legenda mówi o tym, że zwierzęta przemówią do nas ludzkim głosem w Wigilię. Pewnie jako dzieci, niejedno z nas starało się wyczekać do północy, by usłyszeć, jak przemawia ich ukochany pies czy kotek (po drodze prawdopodobnie zasypiając). Oczywiście jest to tylko przesąd, czy bajka. Nie możemy spodziewać się, że nasz Kajtek przemówi o północy głosem wujka Marka i wreszcie powie nam, co mu się nie podoba. Jednak czy aby na pewno psy nie potrafią “mówić”? Język psów jest nam bardzo dobrze znany. Co bardziej zaawansowani obserwatorzy i trenerzy potrafią bezbłędnie odczytywać intencje psów, i to, co chcą nam przekazać. W poniższym wpisie zobaczysz, w jaki sposób pies mówi do Ciebie na co dzień i jak lepiej go słuchać, a także dowiesz się, jak można nauczyć go…. mówić!

Jak wygląda język psów?

Psy porozumiewają się ze sobą poprzez gesty i zachowania, ich język nie jest werbalny i nie posiada słów jak nasz. To, że psy szczekają czy wyją, oczywiście coś oznacza. Jednak szczeknięcie nie znaczy dawnego słowa (jak to próbują przekonać nas czasem w filmach familijnych). Kiedy pies szczeka, zwykle jest zaniepokojony, zaalarmowanym, pobudzony. Kiedy zaś wyje, może oznaczać to, że tak jak w przypadku wilków, nawołuje członków swojego stada, pokazując im w ten sposób drogę do siebie.

Sygnały uspokajające, komunikacja i język psów

Bardzo ważnymi elementami komunikacji psów są tak zwane sygnały uspokajające, zauważone i zbadane przez Turid Rugaas. Psy stosują je zarówno w komunikacji między sobą, jak i z ludźmi.

Niektóre sygnały uspokajające:

• Podchodzenie po łuku jest oznaką pokojowych zamiarów, pochodzenie po linii prostej jest bardziej konfrontacyjne.
• Oblizywanie nosa to sygnał stresu lub małego dyskomfortu.
• Ziewanie to sygnał stresu, ma uspokajać.
• Węszenie (głównie przy kontaktach z innymi psami) pokazuje pokojowe zamiary.

Jeśli więc widzimy, że pies oblizuje nos, ziewa, odsuwa głowę, kiedy np. chcemy go pogłaskać, przytulić, czy zrobić inną rzecz respektujmy to i dajmy mu spokój.

Sygnały dyskomfortu mają pokazać nam, jak czuje się w danym momencie pies, ale również rozładować napięcie w danej sytuacji. Jeśli będziemy je respektować, to pies nie przejdzie do sygnałów grożących np. pokazywania zębów, warczenia i gryzienia.

Można to wyglądać następująco. Pies zaczyna od sygnałów uspokajających np. oblizywania nosa i ziewania, dalej przechodzi do odwracania głowy, potem warczenia i potem gryzienia.

Inne sygnały stresu u psa to:

• widoczne białka oczu
• położone uszy
• podkulony ogon
• sztywność ciała
• powolne ruchy
• pokazywanie brzucha
• nadmierne rozdawanie buziaków, skakanie po człowieku, nerwowe pokazywanie uległości

Wesoły czy smutny, czy odczytujemy źle intencje psa?

Jedną z typowych sytuacji, kiedy opiekunowie często odczytują źle intencje psa, jest witanie się z przypadkowymi ludźmi. Zwykle widzimy to jako radość i miłość do ludzi, mówimy “on się musi z każdym przywitać”. Niestety bardzo często (chociaż nie zawsze), jeśli pies podbiega do obcej osoby i na nią skacze, nie oznacza to wcale, że się wita, a że chce ją zdystansować. Takie zachowanie to wyjście naprzeciw potencjalnemu zagrożeniu i mówienie “nie podchodź do nas”, w “milszy” sposób niż szczekaniem czy warczeniem. Pewny siebie pies, dobrze zsocjalizowany nie będzie czuł potrzeby, by się tak zachowywać.

Niektóre psiaki pokazują zęby i może się nam wydawać, że nas dystansują, podczas gdy tak naprawdę jest to tzw. grinowanie, jest to cecha genetyczna i związane jest raczej z radością.

Jak pies mówi nam, że coś go boli?

Psy potrafią powiedzieć nam, że odczuwają ból. Przy bólach brzucha, czy kręgosłupa możemy zaobserwować właśnie kręgosłup wygięty w łuk.

Jeśli psiak ma problemy ortopedyczne, niekoniecznie będzie od razu kulał. Może być mniej chętny do np. wskakiwania do auta, chodzenia po schodach, może poruszać się sztywniej.

Jeśli nasz pies zwykle je z chęcią i nagle odmawia jedzenia lub je bardzo ostrożnie może być w stanie bólu, nawet jamy ustnej.

Czy można nauczyć psa mówić? Język psów i ludzi.

Do niedawna wydawało się niemożliwe, by nauczyć psa przekazywać werbalnie swoje myśli. Rewolucję w tym zakresie wprowadziła książka “How Stella Learned to talk“. Jej autorka to Christina Hunger, która na co dzień jako psycholog uczy porozumiewać się autystyczne, niewerbalne dzieci. Postanowiła przełożyć te metody na swojego psa. Stworzyła przyciski umieszczone na płycie, którą na stałe postawiła w jednym miejscu w domu. Każdy przycisk miał nagrane jedno słowo. Były to najpierw “outside” (na zewnątrz), “food” (jedzenie) i “water” (woda). Za każdym razem, kiedy przed wyjściem na dwór, opiekunka Stelli mówiła słowo “outside”. Później naciskała wyraźnie przycisk i znowu powtarzała dane słowo. To samo w czasie jedzenie i picia wody. Po jakimś czasie okazało się, że Stella, chcąc wyjść na dwór, sama próbuje nacisnąć przycisk. I tak zaczęła się wielka przygoda. W tej chwili suczka składa pełne zdania z czasownikami, a dodatkowo potrafi wyrażać uczucia jak złość, strach czy radość.

Takie przyciski, wraz z instrukcją jak z nimi postępować możecie kupić już w Polsce.

Możecie obserwować inną suczkę Bunny, na Instagramie i jej zmagania (które monitorowane są na bieżąco przez naukowców) z przyciskami do mówienia.