Wiele rodzin nie wyobraża sobie domu bez psa, a posiadanie czworonoga może mieć korzystny wpływ na dzieci i wprowadza wiele radości do wspólnej codzienności. Z drugiej strony biorąc psa do dzieci, wiele osób się rozczarowało i nie wiedzą, dlaczego nie spełniło się ich marzenie o rodzinie z psem jak z obrazka. Pies gryzie dzieci? Pies szczeka na dzieci i broni zasobów, a dziecko traktuje psa jak zabawkę? To typowe problemy, z którym rodzice przychodzą do behawiorystów. Czy istnieje rasa psa idealna do dzieci? Jak sprawić, by dziecko dogadało się z psem? A co w przypadku chęci adopcji psa do rodziny?
Pies dla dzieci? Czy istnieje idealna rasa?
Pies DLA dzieci to przewrotny nagłówek, bo nie istnieje coś takiego jak pies dla dzieci, chyba że pluszowy. Możemy wziąć psa DO domu z dziećmi. Często już na poziomie sposobu myślenia rodzice zaczynają od tego dużego błędu poznawczego. Szukają psa, który będzie żył dla dziecka- dla jego radości, zabawy i frajdy. Tymczasem, zanim weźmiemy jakiegokolwiek psa, musimy pamiętać, że jest on autonomiczną istotą mającą potrzeby gatunkowe, emocje i instynkty. W związku z tym należy się jej szacunek, zrozumienie i spełnienie tych potrzeb. Psy nie zachowują się jak ludzie, a odnalezienie się w naszym świecie jest dla nich bardzo trudne.
Psy, które w filmach pozują do idealnych kadrów z rodzinami, to psy wyszkolone, którym komendy zza kamery wydaje trener. Dlatego już na etapie wyboru psa musimy pamiętać o tym, że zarówno opiekę, jak i kontrolę nad psem sprawiają rodzice. Jeśli chcą psa, muszą spełniać jego potrzeby i nauczyć swoje pociechy egzystowania z psem w taki sposób, by nie ten nie czuł się przytłoczony i przymuszany. Często potrzebna będzie pomoc behawiorysty, godziny szkolenia, spacerów, a nawet rozdzielanie dziecka z psem np. specjalną bramką. Niezależnie od tego, jaką rasę wybierzemy, w tworzenie relacji psa i dziecka trzeba włożyć sporo pracy.
Jak sprawić, by pies polubił dzieci?
To rodzic musi sprawować kontrolę zarówno nad pociechą, jak i psem i pokazywać obydwu stronom prawidłowe zachowania. Dziecko należy edukować jak nie dotykać psa oraz samemu nauczyć się czytania komunikatów wydawanych przez pupila. W tym pomoże wykwalifikowany behawiorysta lub trener. Wszystko to nie jest łatwe, wymaga czasu i uwagi, której przy dziecku brakuje, dlatego branie psa trzeba przemyśleć szczególnie dobrze.
Dziecko nie powinno męczyć psa przytulaniem, całować po pysku, łapach, obejmować za szyję, ganiać go, prowokować, krzyczeć i szczekać na niego, wyrywać mu z pyska zabawki, wkładać rąk do miski z jedzeniem. Pies powinien mieć swoje bezpieczne miejsce, gdzie może odpocząć i przespać wiele godzin w ciągu dnia. Oczywiście, szczeniak będzie próbował gryźć dziecko w zabawie i również trzeba nauczyć go granic. Jednak to częściej dziecko swoim zachowaniem doprowadza psa do granicy wytrzymałości i winny temu jest zawsze rodzic, a nie pies.
Wiedza o sygnałach stresu u psa jest tu kluczowa! Inicjujmy kontakty psa z dzieckiem na wspólnych spacerach, gdy pies ma więcej przestrzeni do ewentualnego wyjścia z interakcji. Branie smakołyków z otwartej dziecięcej dłoni, nauka dotykania dłoni nosem, wykonywanie komend w obecności dziecka- to wszystko dobre sposoby na to, by pies kojarzył dziecko pozytywnie. Jeśli pies sam przychodzi do naszej pociechy i np. kładzie się obok lub nadstawia do dotykania, pokażmy dziecku jak głaskać psa. Wymuszanie kontaktu fizycznego na psie to najgorsze co można zrobić.
Jakich ras nie psów nie brać do dzieci?
Wszystko zależy od nas, każda rasa psa może nadać się do domu z dziećmi i każda może się tam kompletnie nie sprawdzić.
Wbrew obiegowej opinii psy ras miniaturowych jak yorki, maltańczyki, shi tzu i inne, nie są najlepszym wyborem do domu z małymi, krzykliwymi i szybko ruszającymi się dziećmi. Psy takich ras mają większe tendencji do bycia lękliwymi i łatwiej skrzywdzić je fizycznie. Dziecko może być dla nich przerażające i będą dystansować je szczekaniem albo gryzieniem. Pies taki również nie budzi respektu- wygląda jak pluszowa maskotka i niestety tak jest często traktowany. Łatwo złamać mu łapę i przekraczać jego granice fizycznie.
Rasy użytkowe również nie są najlepszym pomysłem do dzieci. Psy takie jak border collie, owczarki australijskie, owczarki belgijskie czy niemieckie, terriery mają niezwykle silne instynkty, potrzebę pracy i zaspokojenie ich potrzeb ruchowych i umysłowych jest dużo trudniejsze. Są to również psy bardziej reaktywne na bodźce. Może to być mieszanka wybuchowa. Dlaczego? Jeśli rodzic nie będzie spełniał ich potrzeb wystarczająco (a nie jest to łatwe) i zabierał jedynie na krótkie spacery na smyczy, to pies zacznie “wariować”. Skumulowana energia znajdzie ujście w zachowaniach obsesyjnych takich jak zaganianie aut, a nawet polowanie czy pasienie dzieci połączone z gryzieniem. Nie pomoże tu wybiegiwanie psa rzucaniem piłki. Zmęczy się on jedynie na chwilę, a takie zajęcie tylko ogłupia i niepotrzebnie nakręca. Psy te potrzebują zajęcia umysłowego. Jeśli dodatkowo mamy psa reaktywnego i nerwowego, to w połączeniu z życiem w ciągłym hałasie i brakiem snu spowodowanym obecnością małego dziecka, będziemy mieć bombę z opóźnionym zapłonem.
Najlepsze rasy psów do dzieci
Dobrymi psami do dzieci będą raczej rasy średnie, duże a najlepiej olbrzymie. To właśnie spokojne molosy nie mają ani dużych potrzeb ruchowych, a do tego dużo cierpliwości i często lubią dzieci. Jeśli mieszkamy w domu z ogrodem, to pies taki sprawdzi się idealnie. Nowofundlandy, berneńskie psy pasterskie, duże szwajcarskie psy pasterskie, ale też jeszcze większe rasy pasterskie jak, chociażby nasz polski owczarek podhalański.
Psy sprawdzające się dogoterapii takie jak labradory, golden retrievery również nadadzą się do rodzin z dziećmi, ale będą potrzebowały więcej zajęcia umysłowego i fizycznego.
Świetnymi psami rodzinnymi, które jednak potrzebują dużo ruchu i szkolenia są terriery typu bull jak amstaffy czy stafiki. Są one bardziej odporne na ból i gdy dziecko niechcący stanie im na łapę, nie będą miały złamania ani traumy psychicznej. Do tego kochają towarzystwo ludzi i często bardzo lubią też dzieci. Niestety mogą być bardzo agresywne do innych obcych psów, dlatego trzeba mieć je zawsze pod kontrolą i poświęcić sporo czasu na szkolenie.
Z ras małych dużo pewniejsze siebie i odważne niż maltańczyki czy shi tzu są terriery np. jack russel terrier. Są to jednak psy bardzo wymagające pod kątem szkolenia i spełnienia potrzeb ruchowych. Sznaucery miniaturowe to dość uniwersalny wybór i przy odpowiednim prowadzeniu również będą zadowolone z życia w rodzinie. Mamy też sznaucery średnie i olbrzymie, które również nie są konfliktowe i bojaźliwe ani bardzo wymagające.
Coraz większą popularnością cieszą się australijskie labradoodle, są to psy wesołe i rodzinne, które co prawda potrzebują ruchu i zajęcia, ale nie w takim natężeniu, jak chociażby rasy użytkowe, czy terriery.
Adopcja psa do dzieci, jak wybrać kundelka do rodziny?
Adopcja psa do dzieci również może być dobrym pomysłem. Najlepiej jednak brać psa z domu tymczasowego, fundacji czy schroniska z dobrym wolontariatem. Zostanie on wtedy dobrze sprawdzony pod kątem zachowania, a często i jego przeszłość będzie wolontariuszom znana.
Decyzji o adopcji nie powinno się podejmować pochopnie, pod wpływem emocji, szczególnie jeśli w grę wchodzi dobro naszego dziecka. Psu po przejściach nie potrzeba będzie jedynie dachu nad głową i miłości, ale dobrego szkolenia, czasu i spokoju. Dlatego lepszym wyborem będą psy, które są sprawdzone, najlepiej w domu tymczasowym pod kątem reakcji na towarzystwo dzieci. Dodatkowo warto, zanim podejmie się decyzje o wzięciu konkretnego psa, najpierw odwiedzić go kilka razy, udać się na spacer. Nie powinniśmy kierować się tylko jego wyglądem, płcią czy wielkością, ale zdecydowanie charakterem.
