Pies po adopcji powinien czuć się w nowym domu dobrze i swobodnie, ale na to potrzeba czasu. Szczególnie gdy mieszkał on wcześniej w schronisku, rodzina chce uchylić mu nieba. Dobra karma, posłanie, zabawki, dużo miłości i czułości, czas spędzany razem. Czy jednak w tym wypadku dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane? Zobacz, jak postępować z psem po adopcji, który dopiero zamieszkał w Wami, a czego nie robić. Jak go szkolić, by osiągnąć porozumienie i co zrobić, by pies ze schroniska nie miał lęku separacyjnego?

Co czuje się pies po adopcji ze schroniska?

Pies, który trafia do nowego domu ze schroniska, nie jest wdzięczny. Znajduje się po prostu w nowej rzeczywistości, jego rutyna i dotychczasowe życie kompletnie się zmieniło (chociaż nie wie, jeszcze, że na lepsze). Często psy adoptowane przez pierwsze kilka tygodni są grzeczne i spokojne. Ich opiekunowie myślą, że tak już zostanie i że to z wdzięczności za uratowanie im życia. Niestety po tym czasie zaczynają się często z psem po adopcji problemy. Wszystko dlatego, że już przyzwyczaił się do nowej rzeczywistości, jest w niej bardziej pewny siebie i nie zachowuje się bezradnie i pokornie. Może pokazać, jak na prawdę się czuje i jaki jest jego prawdziwy charakter. Często jest w nim więcej energii czy też przeciwnie- traumy, niż opiekun by sobie życzył.

Co robić ze schroniskowym psem w nowym domu?

Przede wszystkim pozwól odnaleźć się psu w nowej rzeczywistości takiej, jaka jest na prawdę. Psy lubią rutynę, jasność komunikatów i ich powtarzalność. Dlatego najgorsze co można zrobić to obsypać psa miłością, wspólnym czasem i rozpieszczać go, a potem wprowadzić rygor. W ten sposób pies po raz kolejny będzie musiał przyzwyczajać się do nowej rutyny.

Jednocześnie wymaganie od psa, by czuł się jak u siebie w domu i nas słuchał od razu po adopcji, również nie ma sensu. Często psiaki takie będą wystraszone, nie będą miały ochoty na przytulanie, a nawet na spacery. Trzeba dać im co najmniej kilka dni na spokojne poznanie rytmu dnia. Warto wziąć na ten czas urlop przynajmniej na tydzień. Potem powoli trzeba wprowadzać psa do nowego trybu życia, a także zostawania samemu. Najlepiej udać się po pomoc do behawiorysty, bo oceni on możliwości adaptacyjne psa. Pokaże też, jak się z nim komunikować i czego uczyć na początek.

Pies po adopcji ma lęk separacyjny?

Pies po adopcji może mieć lęk separacyjny. Pojawić się może z kilku powodów np. nudy czy frustracji. W tym wypadku najpewniejszym rozwiązaniem będzie spełnienie potrzeb psa. Trzeba zwiększyć mu długość spacerów czy pracy umysłowej, tak by nie szukał sobie zajęcia pod naszą nieobecność i był zrelaksowany. Jeśli natomiast przyczyną lęku separacyjnego jest tęsknota i nieprzyjemne napięcie, jakie wywołuje w psie, to praca nad tym jest o wiele trudniejsza. Niestety wielu opiekunów psów po adopcji nie zostawia psa samego, ciągle obsypuje go miłością. Dodatkowo bardzo mocno od siebie uzależnia, zapominając o elemencie samodzielności.

Zapobieganie lękowi separacyjnemu u psa

Pies po adopcji tak samo, jak szczeniak musi być przyzwyczajany do zostawania samemu w domu. Pierwsze kroki nie mogą być drastyczne jak np. zostawienie psa samego na 5 godzin. Dlatego najlepiej na początek po adopcji wziąć np. 2 tygodnie urlopu. Zaopatrzmy się w kratkę oddzielającą pomieszczenia. Warto adoptowanego psa zostawiać np. w konkretnym pokoju bez zamkniętych drzwi, ale oddzielonego od nas kratką. Możemy udać się do toalety czy innego pomieszczenia na około minutę oddzielając nią psa. Ważne by pies był po spacerze, a nie przed nim, by był zmęczony, najedzony i zrelaksowany. W pokoju umieśćmy posłanie, zabawki psa i dajmy mu np. gryzak czy matę do lizania na te krótkie minuty. Czas ten stopniowo wydłużajmy do nawet 15 minut. Potem próbować możemy znowu na krótszy czas zostawiać psa za zamkniętymi drzwiami, zamiast za bramką. Ostatnim etapem będzie wychodzenie na kilka minut np. do sklepu i stopniowo wydłużanie tego czasu.

Jak szkolić psa ze schroniska?

Pies po adopcji ze schroniska szkolony powinien być tak samo, jak każdy inny, mając na uwadze jego umiejętności. Musimy nauczyć go od podstaw komend i zasad panujących w domu. Ważne, by być cierpliwym i używać metod pozytywnych wzmocnień. Psy ze schronisk często mają za sobą przebytą traumę i ostatnie, czego im trzeba to szkolenie z użyciem przemocy czy tzw. twardej ręki. Najlepiej zainwestować w kilka lekcji z behawiorystą, który pokieruje nowych opiekunów i ułoży im plan treningowy dostosowany do konkretnego psa.