Psy myśliwskie są bardzo popularne w naszym kraju zarówno w miastach, jak i nas wsiach, czy też, co oczywiste, wśród myśliwych. Nie każdy, biorąc psa rasy myśliwskiej, zdaje sobie sprawę z jego popędów, stylu pracy i tego, do czego został wyhodowany. Może to mieć konsekwencje w przyszłości takie jak problemy behawioralne czy niezaspokojenie psa. Dlatego prezentujemy kompendium wiedzy o psach myśliwskich, od tego, w jakim stylu pracują, jakie mają potrzeby, po żywienie. Odpowiadamy również na pytanie, czy pies rasy myśliwskiej może żyć w mieście.

Łańcuch łowiecki u psów myśliwskich

O łańcuchu łowieckim pisaliśmy już artykuł, tłumacząc jego działanie u różnych ras. Warto tylko przypomnieć, że łańcuch łowiecki to łańcuch zachowań, które prezentuje pies w trakcie polowania. Jest to namierzenie i obserwacja, wywęszenie, pogoń, chwycenie, rozszarpanie i konsumpcja. Różne rasy, mają różne elementy łańcucha łowieckiego wzmocnione lub wygaszone, w zależności od przeznaczenia hodowlanego do pracy. Rasy myśliwskie są pod tym względem różne i ich zadanie nie zawsze polega na podążaniu jedynie za śladem, jakby się mogło wydawać. Niektóre z nich mają za zadanie aportować, inne podążać długo za śladem i nie zabijać zwierzęcia, inne zaś osaczają lub wyciągają z nor i rozszarpują zwierzę. Zgodnie z tymi przeznaczeniami będą prezentować również odmienne style pracy czy zachowania w życiu codziennym.

Psy myśliwskie, żywienie

Rasy myśliwskie są z założenia psami pracującymi i użytkowymi i powinny być żywione jak najlepiej, karmą z wysoka zawartością mięsa suchą lub mokrą, albo dietą BARF. Zaleca się dodawane do karmy suchej lub w formie osobnego posiłku również karmy mokrej z dużą zawartością mięsa mięśniowego, która pokrywa zapotrzebowanie na białko i tłuszcz psów pracujących. Psy ras myśliwskich są bardzo ruchliwe i kochają bieganie oraz pracę, dlatego są psami atletycznie zbudowanymi i raczej szczupłymi. Mogą mieć nawet tendencje do chudnięcia, dlatego nie mogą jeść karmy typu light. Najlepsza będzie dla nich karma o wysokiej zawartości białka lub tłuszczu. Oczywiście patrzeć trzeba na ilość ruchu, jaką mają psy myśliwskie, mieszkając z nami. Gdy zaś cierpią na problemy z układem pokarmowym np. alergiami czy jelitami, to karma o obniżonej zawartości tłuszczu może być konieczna.

Czy psy myśliwskie nadają się do życia w mieście?

Nie wszystkie psy myśliwskie nadają się do życia w mieście lub też odnajdą się tam jedynie przy dużym zaangażowaniu opiekuna i dużej ilości treningów. Należy pamiętać, że wiele ras myśliwskich to psy niezwykle czujne, wrażliwe na bodźce w otoczeniu, reaktywne i jest to ich naturalna cecha przydatna w pracy. Niestety w mieście taka reaktywność może być dla psów myśliwskich problematyczna. Często są one lękliwe, mocno wrażliwe na dźwięki, światła i ruch. Niektóre rasy myśliwskie lepiej odnajdują się w mieście np. labrador retriever, golden retriever czy spaniele, a nawet terriery (które niestety wykazują często dużą agresywność w stosunku do obcych psów).

Psy myśliwskie (nie wszystkie, zależnie od rasy i konkretnego psa) w mieście mogą wykazywać zachowania takie jak: pogoń za zwierzyną, gonienie ptaków, zabijanie kotów, wiewiórek, szczurów, agresja wobec psów, ciągłe węszenie za zapachami i podążanie śladem, wysoką wrażliwość na dźwięki.

Aby pies myśliwski dobrze czuł się w mieście, potrzebuje długich spacerów dekompresyjnych na łono natury, do lasu minimum dwa razy w tygodniu.

Psy myśliwskie- rasy, podział i styl i pracy

Psy myśliwskie dzielimy na poniższe grupy, ze względu na ich styl pracy w polowaniach i elementy łańcucha łowieckiego, które są u nich najsilniejsze:

• płochacze, które płoszą zwierzynę
• aportery, psy przynoszące ustrzeloną zwierzynę
• legawce (np. wyżły) wystawiające zwierzynę 
• posokowce i tropowce, które wytropią zwierzęta
• gończe  i charty, psy goniące
• dzikarze, które płoszą i zabijają dziki
• norowce, pracujące w norach pod ziemią

Psy myśliwskie aportujące i płochacze

Tak popularne wśród rodzin z dziećmi i w miastach labradory, golden retrievery należą właśnie do aporterów, spaniele zaś do płochaczy. Te psy myśliwskie, szczególnie aportujące z wody, mają za zadanie przynieść ustrzeloną zwierzynę np. ptactwo. Kierują się nie tylko węchem i wzrokiem, ale też komendami myśliwego wydawanymi przez gwizdek. Mają również trzymać ptaka w pysku bez niszczenia ciała zwierzęcia, dlatego charakteryzują się tzw. miękkim chwytem. Są to świetne psy do wszelkiego rodzaju pracy sportowej, czy węchowej. Wszystko dlatego, ze w genach mają współpracę z człowiekiem, baczne słuchanie jego sygnałów, z pewną dozą samodzielności, a aportowanie wprost kochają. Można zauważyć u nich również zachowania takie jak częste noszenie rzeczy w pysku np. patyków czy zabawek. Gdy cieszą się lub ekscytują, wezmą w pysk przypadkową rzecz i będą ją nosić, co jest dla nich regulatorem stresu. Przy nieodpowiednim prowadzaniu i nadmiernym zabieraniu noszonej rzeczy może to przejść w obronę zasobów u psa.

Płochacze będą również, po spuszczeniu ze smyczy w parku czy na łonie natury, biegać z nosem przy ziemi oraz ganiać ptaki.

Płochacze i aportery należą do VIII grupy FCi.

Do płochaczy zaliczamy:

• clumber spaniel,
• cocker spaniel amerykański,
• cocker spaniel angielski,
• kooikerhondje (płochacz holenderski),
• płochacz niemiecki,
• polski spaniel myśliwski,
• field spaniel,
• springer spaniel angielski,
• springer spaniel walijski,
• sussex spaniel.

Do aporterów zaliczamy:

• chesapeake bay retriever,
• curly coated retriever,
• flat coated retriever,
• golden retriever,
• labrador retriever,
• nova scotia duck tolling retriever.

Wyżły, czyli psy myśliwskie, które wystawiają zwierzynę

Psy myśliwskie, które wystawiają zwierzynę myśliwemu to między innymi wyżły, pointery czy setery. Każda rasa ma nieco inny styl pracy, ale z grubsza charakteryzują się one wszystkie tzw. stójką i wgapianiem w bezruchu w zwierzynę. Na polowaniu biegają w miarę blisko myśliwego, od lewej do prawej strony i węszą górnym wiatrem, szukając zwierzyny np. ptactwa czy zająców. Kiedy ją znajdą, przybierają stójkę bez płoszenia zwierząt. Na sygnał myśliwego płoszą je, by ten mógł oddać ceny strzał.

Czy wyżły nadają się do życia w mieście?

Psy tych ras popularne są również jako psy towarzyszące, nie tylko użytkowe. Charakteryzuje je umiarkowana samodzielność w pracy, muszą słuchać komend myśliwego, dlatego sprawdzają się również w treningu posłuszeństwa czy sportach kynologicznych. W życiu codziennym mogą prezentować swoje charakterystyczne wgapianie się. Możemy zaobserwować to w trakcie zabawy zabawkami, czy  na zwierzętach miejskich jak np. wiewiórki, czy ptaki. Na spacerach potrafią odbiegać daleko, węsząc górnym wiatrem, szczególnie dotyczy to seterów. Trening przywołania i odwołania od zwierzyny jest jak najbardziej możliwy w przypadku tych ras. W środowisku miejskim wyżły odnajdują się nieźle, a dość popularną rasą są wyżły weimarskie, węgierskie czy niemieckie, setery irlandzkie czy angielskie. Pamiętajmy jednak, że psy wystawiające zwierzynę są również niezwykle wrażliwe na bodźce, zmiany w otoczeniu i ruch, dlatego dla wielu z nich miasto będzie ciężkim wyzwaniem. Psy tych ras będą lubiły sporty takie jak bieganie przy rowerze na dłuższych dystansach, czyli bikejoring.

Psy wystawiające zwierzynę należą do VII grupy FCI i są to rasy:

Posokowce i tropowce, psy myśliwskie idące dolnym wiatrem

Posoka to krew pozostawiona przez uciekające postrzelone zwierze i właśnie po jej śladzie idą tropowce. Idą one dolnym wiatrem po śladzie ustrzelonej zwierzyny, pracują dość samodzielnie i na długie dystanse. W węszeniu są wytrwałe i nieustępliwe, mają doskonały węch, z którego potrafią korzystać i chociaż do tych zadań sprawdzi się każdy pies myśliwski, to one są tu królami. Te atuty w pracy również przekładają się na życie codzienne. Dlatego nie są to najlepsze psy do życia w mieście, a na spacery muszą wychodzić na lince i trzeba ćwiczyć z nimi przywołanie przez całe życie, jednocześnie mając ograniczone zaufanie do ich powrotu w lesie. Psy tych ras mogą być bardzo wrażliwe na hałasy, dlatego niektóre nie odjadą się w środowisku miejskim. Na co dzień są przyjaznymi psami, które świetnie odnajdują się w rodzinach.

Do tropowców zaliczamy:

• alpejski gończy krótkonożny,
• basset hound,
• beagle,
• bloodhound,
• foxhound,
• otterhound,
• petit basset griffon vendeen,
• posokowiec bawarski,
• posokowiec hanowerski.

Gończe i charty, czyli psy myśliwskie kochające pogoń

Psy gończe i charty wykorzystywane są na polowaniach zbiorowych i mają za zadanie nagonić zwierzynę myśliwemu w sforze. Czworonogi, które w pracy wykorzystują pogoń to również charty. Krótkonożne basset hound również są psami gończymi, tylko że wykorzystywane były przez myśliwych polujących o własnych nogach, a nie konno. Psy gończe nie tylko mają zdolności tropienia dolnym wiatrem, ale również mocno wykorzystują w pracy swój głos. Dzięki jego barwie myśliwy wie, czy pies akurat idzie po tropie, czy może widzi już zwierzynę, a nawet jaki rodzaj zwierzyny to jest.

Czy psy gończe nadają się do miasta?

Psy gończe mogą nie zawsze nadawać się do życia w mieście, a w lesie muszą być szczególnie pilnowane. Są wrażliwe na dźwięki i intensywnie pracują nosem, a bieganie i pogoń to ich drugie imię. Dlatego tez potrzebują odpowiedniej stymulacji, by nie sprawiać problemów behawioralnych, zarówno węchowej, jak i ruchowej. Mogą być też szczekliwe, niektóre rasy nawet bardzo, co może sprawiać problemy z sąsiadami. Większość z nich to psy przyjazne i rodzinne na co dzień, jednak potrzebują zaspokojenia potrzeb gatunkowych.

Do ras psów gończych zaliczamy:

Dzikarze i norowce, czyli terriery i jamniki

Terriery i inne psy używane do polowań na dziki to najbardziej zacięte czworonogi, przez wielu nazywane upartymi i agresywnymi. Są tymczasem nieustępliwe, niepoddające się i waleczne w pracy. Terriery używane do polowań na dziki lub do zabijania szczurów (tzw. małe rat terriery) to psiaki, których łańcuch łowiecki szczególnie wyostrzony jest na element zabicia zwierzyny. Ich charakterystyczny ruch głową na boki przy np. zabawie to imitowanie skręcania karku zwierzęciu. Norowce miały wytropić zwierzę chowające się w norze, osaczyć je, wyciągnąć, a nawet zabić. Dzikarze używane są do polowań na dziki, czyli bardzo duże i silne zwierzęta, które osaczają, często odnosząc poważne rany i atakują, a nawet zabijają. Terriery typu bull natomiast to samo robiły z bykami. Dlatego też myśliwskie terriery typu norowce czy dzikarze to psiaki bardzo… brutalne, zawzięte, cięte i nieustępliwe, których mocne popędy należy ukierunkować na inne zadania.

Jamniki, mimo że te krótkowłose, czy długowłose są obecnie już tylko psami wystawowymi, to szorstkowłose, szczególnie w standardowym rozmiarze nadal często używane są przez myśliwych. To psiaki z wielką osobowością, które potrafią zabić borsuka i osaczyć dzika. Dlatego traktujmy je poważnie, nie jak domowe maskotki na krótkich łapkach. Jamniki mają charakter i są psami myśliwskimi.

 Czy terriery nadają się do życia w mieście?

Są to psy bardzo reaktywne, ale pewnie siebie i mające własne zdanie. Świetnie sprawdzają się w sportach kynologicznych, jednak wymagają przewodnika pewnego siebie i inteligentnego. Terriery można kochać lub nienawidzić, mają zatem swoich wielkich miłośników, jak i osoby, które nie wyobrażają sobie z nimi życia. Mogą żyć w mieście i mieszkać w rodzinach z dziećmi, ale potrzebują solidnego szkolenia i to na co dzień, by zaspokoić wszystkie ich potrzeby. Terrier niezaspokojony ruchowo będzie zabijał koty, wiewiórki, atakował inne psy, uciekał na spacerach albo bronił zasobów.

Do norowców zalicza się cała grupa IV w klasyfikacji FCI oraz niektóre rasy terierów:

• • border terrier,
  • foksterier krótkowłosy,
  • foksterier szorstkowłosy,
  • jack russell terrier,
  • jamniki
  • niemiecki terier myśliwski,
  • parson russell terrier,
  • terier walijski

Dodatkowo jako dzikarze sprawdzają się łajki, karelskie psy na niedźwiedzie czy gończy polski.