utworzone przez Anna Budny-Walczak | lip 23, 2023 | Żywienie Pupila
Trawa w diecie psa?
Trawa w diecie psa to “chleb powszedni”. O tym, że psy jadają trawę wszyscy Psiarze wiedzą i mieli na pewno okazję być tego świadkiem. Przyczyny są często błahe, ponieważ jest to naturalne zachowanie psowatych. Często jednak mogą świadczyć o zaburzeniach od strony układu pokarmowego.
Ale ten artykuł jednak nie będzie o tym, lecz o trawie w diecie psa, czyli dodatku funkcjonalnym w postaci trawy jęczmiennej.
Co to jest trawa jęczmienna? Czyli TA trawa w diecie psa
Jęczmień to zboże, o zgrozo! Ale nie ma co się martwić, ponieważ trawa jęczmienna to młode zielone liście i łodyga w fazie wzrostu. Produkty na bazie trawy jęczmiennej nie zawierają ziaren zbóż, ponieważ nie są one jeszcze wytworzone przez roślinę. Co za tym idzie, nie obciążamy organizmu glutenem.
Trawa jęczmienna jest bogata w składniki odżywcze i funkcjonalne, czyli trawa w diecie psa ma moc. Można tu wymienić najważniejsze: błonnik pokarmowy, białko, tłuszcz, witamina A, witamina C, witaminy z grupy B, wapń, siarka, chrom, żelazo, magnez, potas, chlorofil, flawonoidy i inne polifenole oraz tryptofan. Wspominając o tryptofanie, który niewątpliwie jest atutem trawy w diecie psa, należy zaznaczyć, że białko trawy jęczmiennej składa się z 18 aminokwasów, w tym osiem niezbędnych aminokwasów, których organizm nie może sam wytworzyć.
Zawartość składników odżywczych i funkcjonalnych jest bardzo zróżnicowany i zależny od odmiany, fazy wzrostu trawy oraz technologii przetwarzania. Jedno jest stałe, fakt, że Wasze psy Wam podziękują za taki dodatek.
Trawa w diecie psa — dokładnie o składnikach
Tryptofan jest aminokwasem egzogennym, ponieważ organizm psi nie potrafi go wytworzyć. Bierze on udział w syntezie melatoniny i serotoniny, czyli hormonów „snu” i „szczęścia”. Serotonina wspiera także prawidłową pracę układu trawiennego.
Polifenole, tutaj w przewadze flawonoidy to fitozwiązki, czyli substancje aktywne rośliny odpowiadające za jej metabolizm. Są to w skrócie metabolity rośliny, które dla Twojego psa będą miały dobroczynną funkcję zamiatania wolnych rodników z organizmu. Rola polifenoli polega na ochronie przed chorobami układu krążenia, cukrzycy i ryzykiem wystąpienia nowotworów.
Chlorofil zna chyba każdy, kto miał biologię w szkole. Nie każdy jednak wie, że składnik ten ma moc. Jest to oczywiście zielony barwnik roślin, który odpowiada za proces fotosyntezy w roślinie, a w organizmie Twojego psa będzie miał właściwości przeciwzapalne i przeciwutleniające. Co ciekawe, chlorofil ma zdolność neutralizacji zapachu kału, moczu i samego ciała! Chlorofil wpływa na produkcję hemoglobiny we krwi, co zapewni organizmowi więcej tlenu niesionego przez nią.
Składniki mineralne i witaminy zawarte w trawie jęczmiennej pozytywnie wpłyną na układ krwionośny zapobiegając nadciśnieniu oraz będą wspierać układ odpornościowy.
Trawa w diecie psa — korzyści
Biorąc pod uwagę powyższe składniki trawa w diecie psa może mieć następujące korzyści:
- reguluje rytm dobowy i wspiera sen, a tym samym wprowadza psa w równowagę emocjonalną;
- obniża poziom cukru we krwi więc nadaje się do stosowania przy cukrzycy typu 2;
- reguluje ciśnienie i zapobiega chorobom układu krążenia i chorobom serca, do których predysponowane są szczególnie rasy duże i olbrzymie;
- wspomaga układ odpornościowy;
- działa antyoksydacyjnie i hepatoprotekcyjnie, oczyszcza organizm z toksyn i wspiera pracę wątroby;
- wpływa dobroczynnie na funkcję układu pokarmowego, zapobiega zaparciom, reguluje pracę jelit, wspomaga leczenie IBD;
- działa przeciwnowotworowo;
- działa przeciwzapalne, wspomaga regenerację w schorzeniach ortopedycznych;
- neutralizuje nieprzyjemne zapachy psa, zapach jego kału, moczu i skóry, może złagodzić zapach suki w cieczce;
- łagodzi choroby dermatologiczne.
Tyle dobroci. Niestety pies jedzący trawę nie zaspokaja powyższych potrzeb, tylko manifestuje często zaburzenia trawienia. Nie bagatelizuj tego zjawiska. Codzienne spożywanie proszku z trawy jęczmiennej natomiast będzie wspomagać psi organizm w szerokim spektrum wymienionym powyżej.
Jeśli Twój pies nie przejawia alergii na białko jęczmienia musisz wykorzystać ten składnik określany mianem „superfoods” w diecie swojego psa. A jeśli dodatkowo uwielbiacie Psiastki to polecam obserwować nowości na psiastki.pl!
Literatura:
Kawka K., Lemieszek M., Prozdrowotne właściwości młodego jęczmienia, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 1/2017.
Paulíčková I., Ehrenbergerová J., Fiedlerová V., Gabrovská D., Havlová P., Holasová M., Kopáček J., Ouhrabková J., Pinkrová J., Rysová J., Vaculová K., Winterová R. (2007): Evaluation of barley grass as a potential source of some nutritional substances. Czech J. Food Sci., 25: 65–72.
Zeng Y, Pu X, Yang J, Du J, Yang X, Li X, Li L, Zhou Y, Yang T. Preventive and Therapeutic Role of Functional Ingredients of Barley Grass for Chronic Diseases in Human Beings. Oxid Med Cell Longev. 2018 Apr 4;2018:3232080. doi: 10.1155/2018/3232080. PMID: 29849880; PMCID: PMC5904770.
utworzone przez Anna Budny-Walczak | cze 30, 2023 | Żywienie Pupila
Wakacje z psem stają się normalnością dla opiekunów tych czworonogów. Bardzo dużo psiolubnych miejsc pojawia się na trasie, co otwiera dużo możliwości. W podroży pojawia się za to dużo pytań o żywienie psa w podróży.
W związku z tym, że sposobów żywienia psa jest trochę (tj. komercyjne suche, mokre, barf), w artykule tym każdy mam nadzieję znajdzie coś dla siebie. I swojego psa, oczywiście.
Żywienie psa w podróży — podróż
Żywienie psa w podróży dobrze zacząć od… śniadania. Czy to pociągiem, czy to autem, psa nie należy zabierać w podróż na „głodniaka”. Psu należy zapewnić psu ok. 20% dziennego zapotrzebowania na energię w pierwszym posiłku. Zapewniamy w ten sposób energię na całą przygodę jazdy, która nie pozostaje bez emocji nawet dla psów do niej przyzwyczajonych. Istnieje nawet ciekawe doświadczenie odnośnie wpływu spożycia porannego posiłku na efektywność pracy węchowej. W doświadczeniu tym wykazano, że 30 minut po spożyciu posiłku, psy przeszukiwały teren dokładniej niż na czczo (Miller i Bender, 2012). To tylko ciekawostka, ale nie powinna pozostać niezauważona od strony żywieniowej, ponieważ psy wolne od głodu, to także psy wolne od dyskomfortu.
Warto jednak podkreślić, że posiłek nie powinien zostać podany bezpośrednio przed podróżą. Emocje mogą zaburzyć proces trawienia i spowodować dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Posiłek najlepiej podać minimum na 30 min przed wyjazdem. Natomiast po posiłku należy zapewnić także poranną toaletę. Jeśli pies cierpi na chorobę lokomocyjną, posiłek należy przesunąć dodatkowo w czasie, podać go w minimalnej ilości i zapewnić środki farmakologiczne.
Pamiętajcie także o wodzie na drogę! Natomiast karmienie podczas podróży nie jest wskazane. Kiedy podróż wydłuża się ponad 8 godz. należy pomyśleć o przerwie na jedzenie dla pupila. Jednak musi być to spokojny proces z zapewnieniem odpoczynku i toalety.
Żywienie psa w podróży
Żywienie psa w podróży — co do miski?
Nie polecam przed podróżą zmieniać sposobu karmienia i karmy, jednak karma sucha dłużej zalega w przewodzie pokarmowym. Przed wyjazdem dobrze podać psu posiłek z mokrej karmy (https://psiastki.pl/mokra-karma-dla-psa/-112-400g-mokra-karma-premium-jelen-z-zurawina-93-miesa-5907642796627.html), która jest łatwiej przyswajalna, ale nie jeśli nie jest ona elementem codziennej diety.
Jeśli na co dzień stosowana jest karma sucha, nie zmieniamy tego nagle. Można zaplanować wcześniej zmianę na karmę o obniżonej zawartości tłuszczu (https://psiastki.pl/sucha-karma-dla-psa/-147-karma-bezzbozowa-light-indyk-z-zurawina-vet-line-psy-starsze-i-psy-ze-sklonnoscia-do-nadwagi.html), ale nie jeśli wyjazd związany jest z aktywnościami o wydłużonym czasie, np. wędrówki szlakami górskimi (https://psiastki.pl/sucha-karma-dla-psa/-93-karma-superfood-kaczka-65.html). Takie aktywności wymagają energii z t tłuszczu, o czym można przeczytać w artykule nt. żywienia psa sportowego.
Przy psach na diecie barf najlepiej w ten dzień zaserwować chude mięso. Zgodnie z powyższym zaleceniem, aby posiłek był łatwostrawny, dobrze jest ominąć kości przed podróżą.
Żywienie psa w podróży — upały
Okres wakacyjny, to okres często wysokich temperatur. Żywienie psa w podróży przy takich warunkach można dopasować, aby zapewnić psu także komfort termiczny.
Termogeneza poposiłkowa jest to zjawisko wytwarzania ciepła po spożyciu pokarmu, co wiąże się z nakładem energii na trawienie. Składnikiem pokarmowym wywołującym największy efekt termogenezy, jest białko. Dlatego podczas upałów warto podawać łatwostrawne źródło białka w postaci jasnych mięs. Przy karmach suchych kierujcie się także tą zasadą – https://psiastki.pl/sucha-karma-dla-psa/-147-karma-bezzbozowa-light-indyk-z-zurawina-vet-line-psy-starsze-i-psy-ze-sklonnoscia-do-nadwagi.html.
Następnym składnikiem odżywczym, który w okresie letnim może sprzyjać dyskomfortowi termicznemu jest tłuszcz. Strawność tłuszczu jest stosunkowo niska i zalega dłużej w układzie pokarmowym.
Drogą eliminacji docieramy do węglowodanów, których głównym źródłem są warzywa. One będą składnikiem najbardziej odciążającym organizm w okresie letnim. Świeże warzywa zawierają także dużo wody, która ureguluje gospodarkę cieplną.
Powyższe czynniki możemy modulować w diecie komercyjnej mokrej, wprowadzając odpowiednie smaki ulubionej karmy np. https://psiastki.pl/mokra-karma-dla-psa/-123-24-x-400g-mokra-karma-premium-konina-z-marchewka-90miesa.html. Można także dodatkowo wprowadzić świeże warzywo.
Przy diecie barf polecam stosować delikatne chude mięsa z dużą ilością świeżych warzyw.
Bardzo ważne jest nawodnienie! W warunkach wysokich temperatur pies traci wodę podczas ewaporacji fizjologicznej – ziajania. Woda jednak jest bardzo ważna w procesie termoregulacji i utrzymania stałej temperatury ciała, dlatego bardzo ważne jest pilnowanie nawodnienia organizmu.
Żywienie psa w podróży — suplementacja
Suplementacja przy żywieniu psa w podróży nie jest wymagana. Warto jednak pomyśleć o napoju izotonicznym podczas upału, a także witaminach z grupy B, które wraz z wodą z organizmu są nadmiernie usuwane.
Jeśli pies jest rozemocjonowany przy wyjazdach, można także zaopatrzyć się w naturalne suplementy wyciszające np. cbd, melisa, tryptofan.
Żywienie psa w podróży — przechowywanie
Ostatnią kwestią jest przechowywanie pożywienia dla psa. Często „lodówka” psa staje się największą i najcięższą częścią bagażu. Raczej nie ma na to sposobu. Chyba że zamówicie karmę na adres docelowy podróży 😉
Wydaje się, że karma sucha jest bezproblemowa w tym aspekcie. Ja się z tym jednak nie zgodzę. Suchy pokarm najlepiej przechowywać w temperaturze poniżej 25 °C. Jeśli zostawimy karmę w aucie podczas postoju, warunki te nie będą spełnione. Wysoka temperatura i nadmierna wilgotność może powodować degradację olejków eterycznych, destrukcję witamin i oksydację tłuszczów. Nadmierna wilgotność stwarza także środowisko sprzyjające rozwojowi bakterii i grzybów. Rozwiązaniem w tym wypadu będą worki zamykane strunowo lub specjalne pojemniki. Dodatkowo zabezpieczenie termiczne będzie niezbędne jeśli planujemy dłuższy postój autem i narazimy karmę na wysoką temperaturę oraz kiedy podróżujemy publicznymi środkami transportu.
Karma mokra – dużo miejsca, ciężki bagaż, ale czego nie zrobi się dla swojego psijaciela? Przy transporcie mokrych karm czy to w puszkach, czy w saszetkach, wysokie temperatury także nie będą korzystnie wpływać na jej jakość. Zabezpieczenie termiczne w przypadku także jest niezbędne!
„Barfiacy” mogą pochwalić się pomysłowością. Pakowanie porcji próżniowo, zamrożone, przewożone w lodówkach turystycznych, wekowane w słojach porcje „gotowanego barfa”, suplementy w porcjach kostek ala rosołowych, a także zaopatrywanie się na miejscu w świeże mięso. Ta grupa musi się sporo przygotować na wyjazd, a pilnowanie temperatury także ich obowiązuje.
Podsumowanie
Żywienie psa w podróży wymaga od opiekunów dobrego przygotowania i planowania. Czy to karmę suchą, mokrą czy barf, bezpieczne przewożenie żywienia powinno stać się priorytetem. Następnym krokiem może być modyfikacja diety w stosunku do stanu emocjonalnego i termoregulacji.
Pamiętajcie, że psy nie mają tego komfortu skorzystać z menu restauracyjnego i są zdani tylko na WAS.
Bibliografia:
Miller H. C., Bender C., 2012. The breakfast effect: Dogs (Canis familiaris) search more accurately when they are less hungry, Behavioural Processes, 91, 3, 313-317.
utworzone przez Anna Budny-Walczak | cze 1, 2023 | Żywienie Pupila
Kiedy wprowadzić dietę psa seniora?
Dieta psa seniora rozpoczyna się wraz z osiągnięciem 6./8. roku życia w zależności od wielkości psa. Starzenie się organizmu wiąże się ze zmianami fizjologicznymi. Sam proces nie jest chorobą, lecz ryzyko zachorowalności wzrasta ze względu na wspomniane zmiany. Choroby nerek, serca oraz niedoczynność tarczycy to najważniejsze schorzenia, z którymi spotykamy się u psów seniorów.
Aby wspomóc Waszego psa w tym okresie, powinniście zapewnić mu spokój i odpowiednią dietę w postaci odpowiednio dobranej karmy oraz profilaktyczne badania weterynaryjne.
Głównymi celami diety psiego seniora to utrzymanie zdrowia i optymalnej masy ciała. Dieta psa seniora ta nie różni się wiele od diety dorosłego psa aktywnego, jednak powinniśmy zadbać o odpowiednie proporcje makroskładników.
W poniższym tekście omówię makroskładniki, czyli białko, tłuszcze, węglowodany, fosfor i wapń, które stanowią główne restrykcje w diecie psa seniora.
Na początek, kiedy zmienić karmę?
Ponieważ psy są często uważane za starsze, gdy osiągną połowę oczekiwanej długości życia, zmianę karmy należy rozważyć w wieku ok. 5 lat dla psów ras dużych i olbrzymich oraz ok. 7 lat dla psów ras małych.
Sugerując się wiekiem 5 lat — psy duże, 7 lat — psy małe, w następnym kroku należy zbadać skład analityczny, czyli makroskładniki.
Skład karmy psa seniora
Energia w diecie psa seniora
Wraz z wiekiem przemiana materii „spada”, aktywność maleje, ubożeje także beztłuszczowa masa ciała, a zwiększa się podskórna warstwa tkanki tłuszczowej. Wszystkie te zmiany prowadzą do zmniejszenia dziennego zapotrzebowania na energię o 12-13% u psiego seniora. Dorosły pies umiarkowanie aktywny o masie ciała 10 kg będzie mieć zapotrzebowanie na 708 kcal/dzień. Ten sam pies natomiast, po osiągnięciu 8. roku życia, potrzebować będzie tylko ok. 570 kcal/dzień.
W pierwszym kroku, żywiąc psa starszego, należy odpowiednio przeliczyć zapotrzebowanie na energię. Można to zrobić, stosując różnego rodzaju kalkulatory internetowe lub zwracając się o pomoc do zoodietetyka.
Białko w diecie psa seniora
Zalecenia dotyczące spożycia białka u dojrzałych psów są kontrowersyjne. Fora internetowe grzmią nt. ograniczania białka ze względu na ryzyko wystąpienia schorzeń nerek, podczas gdy może to mieć negatywne skutki zdrowotne, szczególnie u psich seniorów.
Wraz z wiekiem, postępuje spadek beztłuszczowej masy ciała, czyli tkanki mięśniowej. Proces ten nazywamy sarkopenią, a zahamowanie jego wiąże się z dostarczeniem wysokowartościowego białka pochodzenia zwierzęcego. Sarkopenię będzie pogłębiać niedożywienie białkowo-energetyczne i tym samym może potęgować proces immunostarzenia, czyli „starzenia się” układu odpornościowego. Do prawidłowego utrzymania układu odpornościowego u starszych psów i utrzymania beztłuszczowej masy ciała, dieta psa seniora powinna pokrywać minimum 18% suchej masy białka ogólnego (https://psiastki.pl/sucha-karma-dla-psa/-147-karma-bezzbozowa-light-indyk-z-zurawina-vet-line-psy-starsze-i-psy-ze-sklonnoscia-do-nadwagi.html).
Wracając do sprawy nerkowej, nie wykazano, aby wysokie spożycie białka przyczyniało się do rozwoju choroby nerek u zdrowych zwierząt. Oczywiście, żywienie kliniczne w zaistniałej dysfunkcji nerek, obejmuje ograniczenie białka do 15% suchej masy, jednak wyższe stężenia nie wywołują choroby. Umiarkowanie zmniejszone spożycie białka we wczesnych stadiach choroby nerek u psów poprawia ogólny stan zdrowia, ale nie stanowi profilaktyki!
Tłuszcz w diecie psa seniora
Stosunkowo niskie spożycie tłuszczu pomaga zapobiegać otyłości u zdrowych psów w „podeszłym” wieku. Generalnie dla większości dojrzałych psów zalecany jest poziom tłuszczu pomiędzy 7 a 15% suchej masy. Dieta psa seniora ze skłonnością do otyłości powinna zawierać od 7 do 10% tłuszczu w suchej masie (https://psiastki.pl/sucha-karma-dla-psa/-147-karma-bezzbozowa-light-indyk-z-zurawina-vet-line-psy-starsze-i-psy-ze-sklonnoscia-do-nadwagi.html; https://psiastki.pl/sucha-karma-dla-psa/-146-karma-bezzbozowa-light-pstrag-z-lososiem-vet-line-psy-ze-sklonnoscia-do-nadwagi.html). Przy doborze karmy należy mieć na uwadze te aspekty, a skład analityczny należy dobrać tak, aby osiągnąć pożądaną gęstość energetyczną i utrzymać idealną masę ciała i kondycję BCS (ang. Body Condition Score – chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/https://www.purinainstitute.com/sites/default/files/2021-04/body-condition-system-dog.pdf).
Dodatkowym aspektem w żywieniu psów starszych narażonych na wiele czynników chorobotwórczych, jest zapotrzebowanie na wielonienasycone kwasy tłuszczowe EPA i DHA, które powinno wynosić łącznie 0,05 g/100 g suchej masy. Należą one do grupy kwasów tłuszczowych omega-3 i wykazują właściwości przeciwzapalne, które organizm starszy wykorzysta w walce z licznymi zmianami związanymi z wiekiem.
Fot. Przykładowa karma zawierająca 9% tłuszczu w suchej masie.
Wapń i fosfor w diecie psa seniora
Wapń kojarzy się z układem ruchu. W odniesieniu do diety psa seniora, dużo jest założeń dodatkowej suplementacji tego składnika mineralnego ze względu na obniżenie kondycji i pogorszenie aparatu ruchu. Osteoporoza występuje jednak częściej u psów karmionych większość młodzieńczych lat, niezbilansowaną dietą, dlatego psa starszego nie należy nadmiernie suplementować wapniem. Niemniej jednak warto zwrócić uwagę na stosunek wapnia do fosforu, który powinien wynosić 1-2:1, szczególnie dla psów cierpiących na dysfunkcję nerek.
Antyoksydanty
Chociaż starzenie się jest złożonym, wieloczynnikowym procesem, jednym z wyjaśnień wielu zmian zwyrodnieniowych związanych z nim, jest wolnorodnikowa teoria starzenia. Teoria ta sugeruje, że wolne rodniki powodują uszkodzenia komórek, a zależne od wieku zmiany patologiczne (tj. odbiegające od normalnych) mogą być skutkiem tych zmian. Odpowiedzią na wolne rodniki są antyoksydanty, które mają zdolność ich wychwytywania i wiązania.
Najbardziej dostępnymi i bezpiecznymi dla psów starszych antyoksydantami są: witamina E i C oraz selen. Aby poprawić działanie przeciwutleniające, karma dla dojrzałych psów powinna zawierać co najmniej 400 IU witaminy E/kg suchej masy, co najmniej 100 mg witaminy C/kg suchej masy i 0,5-1,3 mg selenu/kg suchej masy. Można także zastosować suplementy diety oznaczone etykietą „senior” i będziemy mieć także pewność, że wymienione antyoksydanty będą w nim obecne. Przed zastosowaniem, szczególnie selenu, warto skonsultować dawkowanie z zoodietetykiem.
Podsumowanie
Głównymi celami programu żywieniowego psów starszych to utrzymanie zdrowia i optymalnej masy ciała. W “jesieni” wieku psa warto prowadzić profilaktykę weterynaryjną i dostosować dietę do aktualnego stanu zdrowia.
Dieta psa seniora powinna być bogata w wysokowartościowe białko pochodzenia zwierzęcego, a uboga w tłuszcz, jednak należy pamiętać o odpowiedniej dawce kwasów wielonienasyconych z grupy omega-3 mające właściwości przeciwzapalne. Jeśli psi senior ma tendencję do utraty masy ciała, można zwiększyć gęstość energetyczną karmy. Częstszą sytuacją jest jednak tendencja do nadmiernego przybierania masy ciała, związana ze zmianami w metabolizmie organizmu. W tym wypadku zalecane jest ograniczenie tłuszczy.
W diecie psa seniora warto także pilnować odpowiedniej dawki antyoksydantów, które uchronią organizm przed skutkami wolnych rodników. Zalecane bezpieczne antyoksydanty to witaminy E i C oraz selen.
Literatura:
FEDIAF Nutritional Guidelines for Complete and Complementary Pet Food for Cats and Dogs.
Materac E., Marczyński Z., Bodek K. H. 2013. Rola kwasów tłuszczowych omega-3 i omega-6 w organizmie człowieka. Bromatologia i Chemia Toksykologiczna. XLVI, 2, 225-233.
National Research Council; Division on Earth and Life Studies; Board on Agriculture and Natural Resources; Committee on Animal Nutrition; Subcommittee on Dog and Cat Nutrition. Nutrient Requirements of Dogs and Cats (p. 278). The National Academies Press. Kindle Edition.
Hand, Michael S., Thatcher, Craig D., Remillard, Rebecca L., Roudebush, Phillip & Novotny, Bruce J. (2010) Small Animal Clinical Nutrition. 5. Topeka, Kansas: Mark Morris Institute.
Fascetti, A.J., Delaney, S.J. (2011) Applied Veterinary Clinical Nutrition. Wiley-Blackwell.
utworzone przez Anna Budny-Walczak | cze 1, 2023 | Żywienie Pupila
Czy dieta psa sportowego różni się od diety psa rodzinnego? Czyli jak żywić psa sportowego
Odpowiednia dieta psa sportowego zapewnia energię na aktywność, a także dostarcza organizmowi składników odżywczych potrzebnych do utrzymania kondycji kości, mięśni i innych tkanek. Aktywność psa sportowego jest wyższa od psa rodzinnego, dlatego warto zastanowić się nad odpowiednią dietą pokrywającą wysokie zapotrzebowanie energetyczne. Dobrze zbilansowana dieta wspomoże także okres regeneracji organizmu po wysiłku i wspomoże także proces gojenia się ewentualnych urazów.
Dieta psa sportowego — agility
Dieta psa sportowego — frisbee
Energia a dieta psa sportowego
Energia jest często definiowana jako zdolność do wykonania jakiejkolwiek aktywności. Zapotrzebowanie energetyczne to ilość energii potrzebna do utrzymania zwierzęcia w stanie równowagi, czyli stałej masie ciała.
Energii w pożywieniu dostarczają tłuszcze, węglowodany i białka. Wymienione makroskładniki diety to główne „paliwa” dla organizmu, jednak to jakie „paliwo” wykorzysta organizm naszego psa zależy od rodzaju aktywności. Przeczytaj co powinna zawierać dieta psa sportowego, aby dostarczyć odpowiednią ilość energii z odpowiedniego źródła.
Co z tymi węglowodanami?
Pierwszym źródłem energii będą węglowodany, które w karmie znajdziemy w warzywach oraz w ryżu. Węglowodany dostarczają energii od pierwszego momentu rozpoczęcia aktywności fizycznej i w tym przypadku mówimy o szlaku beztlenowym. Wraz z wydłużeniem aktywności, metabolizm węglowodanów maleje. Węglowodany będą zatem pożądanym źródłem energii dla psów uprawiających sporty szybkościowe, które trwają do ok. 20 min np. coursing, flyball, agility, frisbee. Dieta psa sportowego w dyscyplinie szybkościowej powinna zawierać od 30% do 55% s.m. (suchej masy) węglowodanów – https://psiastki.pl/sucha-karma-dla-psa/-148-karma-bezzbozowa-konina-z-batatami-i-granatem-dorosle-psy-wszystkich-ras.html. Wraz z wydłużeniem czasu planowanego wysiłku zaleca się ograniczyć węglowodany w diecie.
Dieta psa sportowego — coursing
Tłuszcz — najlepsze “paliwo”
Najbogatszym źródłem energii jest tłuszcz. Już 1 g tłuszczu dostarcza ok. 9 kcal, podczas gdy 1 g węglowodanów – 4 kcal! Kwasy tłuszczowe są wykorzystywane przez organizm psa podczas szlaku tlenowego, czy po dłuższej aktywności. Zwiększyć zawartość tłuszczu w diecie powinni opiekunowie uprawiający spoty wytrzymałościowe lub w przypadku kiedy aktywność jest wydłużona, np. dogtrekking, bikejoring, pasienie, łowiectwo. Poziom tłuszczu w diecie psa sportowego w tych aktywnościach powinien być na poziomie 25-40% s.m. – https://psiastki.pl/mokra-karma-dla-psa/-112-400g-mokra-karma-premium-jelen-z-zurawina-93-miesa-5907642796627.html.
Dieta psa sportowego — zaprzęgi
Białko a dieta psa sportowego — energia i budulec
Białko jest zapasowym źródłem energii o mniejszym znaczeniu w diecie psa sportowego. Ostatecznie utlenianie białka następuje w treningu wytrzymałościowym. Wykorzystywane do bilansu energetycznego białko powinno być uzupełnione po treningu, aby uniknąć katabolizmu tkanki mięśniowej, czyli jej zaniku/rozpadu. Zawartość białka w diecie psa uprawiającego sporty szybkościowe powinna stanowić ok. 22-28% s.m., natomiast wraz z wydłużeniem aktywności do sportów wytrzymałościowych, zawartość biała powinna wymościć do 32% s.m. Większość karm deklaruje takie stężenie, natomiast warto zastosować odżywki białkowe dla psów w przypadku np. startów na zawodach w kilku konkurencjach, co znacznie wydłuża czas wysiłku.
Składniki mineralne i witaminy w diecie psa sportowego
Ze względu na metabolizm psa bardzo aktywnego, dieta psa sportowego powinna dostarczyć także niektóre składniki mineralne oraz witaminy, szczególnie te rozpuszczalne w wodzie.
U sportowców ludzkich często się mówi o anemii sportowca. Żelazo jest budulcem hemoglobiny, która z kolei tworzy czerwone krwinki. Erytrocyty, czyli te ostatnie, uczestniczą w transporcie tlenu, co stawia żelazo jako ważny element w diecie psa sportowego. Karmy pełnoporcjowe zazwyczaj zapewniają dobową minimalną dawkę żelaza wg zaleceń NRC lub FEDIAF, jednak warto skonsultować z zoodietetykiem ewentualne suplementy żelazowe, aby wspomóc wytrzymałość w aktywności, szczególnie przy wysiłku o wydłużonym czasie trwania.
Wapń i fosfor to następne składniki mineralne, na które organizm psa sportowego będzie miał większe zapotrzebowanie. Odpowiednia dawka dzienna wapnia i fosforu wspomaga układ kostny, reguluje krzepliwość krwi (wapń). Karmy komercyjne są zbilansowane odpowiednio jeśli chodzi o wapń i fosfor, a także stosunek tych składników mineralnych (https://psiastki.pl/sucha-karma-dla-psa/-49-karma-bezzbozowa-jelen-z-morwa-dorosle-psy-wszystkich-ras.html). Opiekunów stosujących dietę BARF o zawartość fosforu nie muszą się martwić, jedynie o wapń. Ten musi być dostarczony jako suplement do diety psa sportowego.
Spośród witamin w żywieniu psa sportowego warto zwrócić uwagę witaminę E, której stężenie ulega obniżeniu podczas wysiłku fizycznego, a która ma cenne właściwości antyoksydacyjne dla organizmu psa sportowego. Zaleca się, aby minimum wit. E w diecie psa sportowego wynosił 500 IU/kg s.m. Dodatkowa dawka będzie zatem zalecana zarówno dla psów na diecie komercyjnej, jak i BARF. Warte atencji są także witaminy z grupy B, które jako witaminy rozpuszczalne w wodzie, łatwo usuwane są z organizmu wraz z moczem. Zapotrzebowanie na witaminy B1 i B6, w przypadku psów sportowych może ulec zwiększeniu wraz ze wzrostem pobrania składników energetycznych i białka.
Smaczki w fitnessie?
Na popularności zyskuje psi fitness. Co jest bardzo dobrym trendem dla psów sportowych przygotowujących się do sezonu. To, co idzie niestety w złym kierunku to według mnie zasypywanie smaczkami podczas ćwiczeń. Często słyszę, że racja obiadowa posiłku zostaje zadawana w formie karmy suchej podczas właśnie psiego fitnessu. Należy się zastanowić, z jakimi emocjami psy pracujące podchodzą do tego rodzaju aktywności oraz czy podczas ćwiczeń/ruchu obciążenie układu pokarmowego ma rację bytu. Emocje oraz aktywność wzmagają metabolizm, a z tym przyspieszają pasaż jelit. Smaczki w postaci suchych i ciężkostrawnych chrupek będą obciążać układ pokarmowy, a zwiększony metabolizm nie pozwoli na dobre przyswojenie podstawowych składników odżywczych.
Podczas aktywności nie polecam stosowania nagrody w postaci jedzenia, a bardziej chylę się ku nagrodzie socjalnej. Proponuję natomiast aby po serii ćwiczeń podać psu ulubioną matę do lizania lub konga, ponieważ po ćwiczeniach przekąska węglowodanowa pozwoli na uzupełnienie zapasów “paliwa”.
Podsumowanie
Dieta psa sportowego będzie się różnić od diety psa nieaktywnego rodzinnego, ponieważ jego zapotrzebowanie bytowe na energię będzie większe. W następnej kolejności należy dobrać karmę, która zapewni najlepsze źródło energii dla poszczególnych dziedzin sportowych, od szybkościowych do wytrzymałościowych.
Bibliografia
FEDIAF Nutritional Guidelines for Complete and Complementary Pet Food for Cats and Dogs.
Fascetti, A.J., Delaney, S.J. (2011) Applied Veterinary Clinical Nutrition. Wiley-Blackwell.
Mirowski A. (2011) Żywienie psów sportowych. Cz.I. Wiadomości wstępne. Magazyn Weterynaryjny 20/4, 334,336-337.
utworzone przez Anna Budny-Walczak | cze 1, 2023 | Żywienie Pupila
Karma puppy vs adult — czy szczeniaka można żywić karmą dla dorosłych i na odwrót
Żywienie szczeniąt zaraz po odsadzeniu od matki przechodzi w obowiązek hodowcy, który może mieć wątpliwości – karma puppy vs adult. Przy wyborze karmy dla szczeniąt rosnących należy kierować się następującymi aspektami: wzrost, odporność, rozwój fizyczny i fizjologiczny. Składowo, pozornie podobne karmy puppy i adult mają zatem inny skład analityczny związany z potrzebami organizmu. Karmy puppy ukierunkowane są właśnie na wymienione aspekty, podczas gdy karmy adult mają inny cel, mianowicie – pokrycie zapotrzebowania bytowego.
Kolokwialnie ujmując, szczeniak potrzebuje więcej, bo rośnie. To jest pierwsza różnica w temacie karma puppy vs adult. Nie oznacza to jednak, że potrzebuje objętościowo więcej, tylko posiłki powinny być bardziej treściwe.
Mając na celu wspomaganie zdrowego wzrostu, należy wziąć pod lupę makro- i mikroelementy diety.
Karma puppy vs adult – białko
Białko to materiał budulcowy, niezbędny do prawidłowego wzrostu. Jego niedobór może skutkować utratą masy ciała lub brakiem przyrostu masy ciała beztłuszczowej. Słabo ukształtowane mięśnie mogą być przyczyną licznych schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego tj. kształtowanie złej postawy, skłonności to uszkodzeń ścięgien i mięśni.
Zapotrzebowanie na białko dla rosnących szczeniąt jest najwyższe do ukończenia 14 tygodnia życia i wynosi min. 25% na 100 g suchej masy, natomiast po tym czasie zalecane minimum maleje do 20% w suchej masie i ten poziom zaleca się utrzymać do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Pies dorosły natomiast potrzebuje 18/21% w suchej masie białka. Dostępne na rynku karmy suche etykietowane jako adult będą raczej trzymać się minimalnego stężenia białka. Przy karmach mokrych jest duża szansa na znalezienie karmy adult, która będzie spełniać wymogi karmy puppy pod kątem zawartości białka. Jesteśmy jednak na początku rozważań nt. karma puppy vs adult, więc nie wyciągajcie jeszcze wniosków.
Białko i tłuszcz — karma puppy vs adult
Karma puppy vs adult – tłuszcz
Tłuszcz nie tylko stanowi źródło energii, ale także: wspiera układ nerwowy, wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu krwionośnego, odgrywa ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu błon komórkowych, chroni narządy wewnętrzne oraz uczestniczy w przyswajaniu witamin A, D, E, K.
W diecie szczeniąt rosnących do osiągnięcia dojrzałości płciowej tj. 12-24 miesiąca życia, zaleca się udział tłuszczu 8,5% na 100 g suchej masy. Jest to o 3% więcej niż dla psa dorosłego, ale należy także wziąć pod uwagę grupy tłuszczy. Wytyczne FEDIAF określają minimalne zalecane spożycie tłuszczy dla psów dorosłych na poziomie 5,5%/100 g s.m., w tym także minimalny udział kwasu tłuszczowego linolowego LA. Dla szczeniąt natomiast w określone zostało minimalne zalecane spożycie tłuszczy 8,5% w suchej masie, w której należy uwzględnić zarówno LA, jak i spożycie kwasu tłuszczowego arachidonowego AA, α-linolenowego ALA oraz eikozapentaenowego EPA i dokozaheksaenowego DHA. Podyktowane jest to wieloletnimi badaniami, które potwierdzają wsparcie opisanych powyżej celów żywieniowych: wzrostu i rozwoju. Zatem tłuszcz w temacie karma puppy vs adult może być czynnikiem limitującym nie tyle ze względów ilościowych, ile jakościowych.
Skład karmy pod lupą — karma puppy vs adult
Karma puppy vs adult – wapń, fosfor i inne
W okresie wzrostu należy wziąć pod uwagę makro- i mikroskładniki wspomagające wzrost i rozwój. Do ważnych makroskładników w okresie wzrostu należą wapń i fosfor. Nie tylko ilość ich zalecanego minimum spożycia, ale także ich stosunek w diecie jest ważny. Dla psów rosnących zaleca się, aby wynosił 1,6/1,8:1, dla psów dorosłych stosunek ten może wynosić 1-2:1 Ca:P.
Wapń będzie składnikiem limitowanym zarówno dla dorosłych, jak i dla szczeniąt, jednak dla dorosłych maksymalne dopuszczalne stężenie będzie wyższe. W kwestii karma puppy vs adult karma adult z większą zawartością wapnia może prowadzić do „przedawkowania” tego składnika mineralnego. Nadmiar wapnia w okresie dorastania może przyczynić się do rozwinięcia klinicznych i patologicznych zmian szkieletowych tj. osteochondroza, zmniejszony obrót kostny czy też zwiększona mineralizacja kości.
Fosfor jako składnik wspomagający rozwój kości, mięśni i układu nerwowego nie ma określonego maksymalnego spożycia dla szczeniaków. Inaczej natomiast dla psów dorosłych. Maksymalne dopuszczalne stężenie fosforu w diecie psów dorosłych wynosi 1,6 g/100 g suchej masy. Dla szczeniąt minimalne stężenie zaleca się na poziomie 0,9/0,7 g/100 g suchej masy, granice te są mocno zbliżone. W zawiązku z tym karma sucha adult może nie pokryć minimalnego zapotrzebowania dla fosforu u szczeniąt. Niedobór fosforu w diecie szczeniąt będzie skutkował obniżonymi przyrostami masy ciała.
Ważne pierwiastki śladowe w diecie psa rosnącego to: żelazo, cynk, jod, selen. W związku z funkcją wspomagającą wzrost i rozwój, dla tych pierwiastków minimalne spożycie jest wyższe dla szczeniąt niż dorosłych. Karma adult vs puppy może nie pokryć minimalnego zapotrzebowania na wymienione pierwiastki. Karmiąc szczeniaka niedoborową dietą może objawiać się natomiast: słabym wzrostem, anemią, osłabieniem, biegunkami, zmianami skórnymi.
Podsumowanie
Karma puppy różni się od karmy dla psów dorosłych – adult. Pierwszą i zasadniczą różnicą karma puppy vs adult jest zalecane minimalne spożycie makroskładników, w następnej kolejności ważnych dla rozwoju mikroskładników. Te wymagania są stosowane przez producentów karm dla psów, dlatego kupując szczeniakowi karmę dla psa dorosłego możemy nie pokryć jego dziennego zapotrzebowania, co będzie to skutkować niedoborami i związanymi z nimi obniżonym stanem zdrowia.
Istnieją sytuacje, w których karma adult będzie odpowiadać zapotrzebowaniem dla szczeniaków i odwrotnie. Przykładem takiej karmy może być każda karma mokra — np. https://psiastki.pl/mokra-karma-dla-psa/-120-6-x-400g-mokra-karma-premium-kaczka-z-gruszka-80-miesa.html. Wymagać ona może jednak suplementacji. Przykład karmy suchej, która pokryje zapotrzebowanie na makroskładniki to — https://psiastki.pl/sucha-karma-dla-psa/-147-karma-bezzbozowa-light-indyk-z-zurawina-vet-line-psy-starsze-i-psy-ze-sklonnoscia-do-nadwagi.html, biorąc pod uwagę także ewentualne suplementacje. Takie scenariusze należy jednak budować i konsultować z zoodietetykiem.
Bibliografia
FEDIAF Nutritional Guidelines for Complete and Complementary Pet Food for Cats and Dogs.
National Research Council; Division on Earth and Life Studies; Board on Agriculture and Natural Resources; Committee on Animal Nutrition; Subcommittee on Dog and Cat Nutrition. Nutrient Requirements of Dogs and Cats (p. 278). The National Academies Press. Kindle Edition.
utworzone przez psiastki | kw. 7, 2023 | Żywienie Pupila
Rozmowy o kupie psa, śmierdzący, ale ważny temat!
Jako specjalista ds. żywienia zwierząt, czyli zoodietetyk, często odbywam ciekawe rozmowy nt. kupy psa, jej konsystencji, dodatków, koloru i zapachu. Może to się wydawać dziwne, ale są to rozmowy bardzo istotne pod kątem określenia wpływu diety i nie tylko.
Co zawiera kupa psa?
Masa kałowa to nic innego jak końcowy etap trawienia, który odbywa się w jelicie grubym. Jest to niestrawiony materiał, bakterie i złuszczony nabłonek ścian jelit, z których płyny zostały wchłonięte. Materiał ten jest usuwany z organizmu w różnym kształcie, ilości i konsystencji, co wskazuje na ogólny stan zdrowia i jakość diety.
Metody oceny kupy psa
W celu ułatwienia pracy lekarzom weterynarii i zoodietetykom powstają różne metody oceny kału. Nie są one uniwersalne, ponieważ firmy żywieniowe ustalają własne systemy punktowe. Najbardziej przejrzysty dla mnie jest 7-stopniowy system oceny opracowany przez Nestlé-Purina®. Wydaje się błahostka, jednak kiedy opiekun psa i lekarz czy dietetyk operują tą samą skalą, łatwiej jest nakreślić symptom, jakim w tym wypadku jest nieprawidłowy kał. To oczywiście ułatwia diagnozę i przyspiesza proces leczenia, a także ułatwia odpowiedni dobór diety. W tabeli 1 przedstawiono system oceny Nestlé-Purina®.
Tab. 1. System oceny jakości kału Nestlé-Purina® (https://www.purinainstitute.com/centresquare/nutritional-and-clinical-assessment/purina-fecal-scoring-chart).
Ocena | Opis |
1 | twardy i suchy, często w formie pojedynczych granulek; nie pozostawia brudnych śladów; trudna defekacja |
2 | zbity i uformowany, ale nie twardy; pozostawia niewiele lub nie pozostawia brudnych śladów |
3 | kształt wydłużony; wilgotna konsystencja; niewielka lub brak segmentacji; pozostawia brudny ślad ale zachowuje kształt po podniesieniu |
4 | kształt wydłużony; bardzo wilgotna konsystencja; pozostawia brudny ślad i traci kształt po podniesieniu |
5 | kształt wydłużony warstwowy; bardzo wilgotna konsystencja, ale o wyraźnym kształcie; pozostawia brudny ślad i traci kształt po podniesieniu |
6 | ma teksturę, ale nie ma określonego kształtu; postać warstwowa lub plamy; pozostawia brudny ślad po podniesieniu |
7 | konsystencja wodnista; brak tekstury; występuje w postaci płaskich kałuż |
Ocenę z powyższej tabeli można rozszerzyć o kolor kału. Nieprawidłowe kolory kału to: czarny, czerwony, jasny lub bezbarwny, żółty lub szary/biały.
W następnej części artykułu chciałabym przybliżyć znaczenie poszczególnych ocen jakości kału oraz jego koloru. Co one oznaczają dla Twojego pupila i kiedy należy udać się do lekarza weterynarii lub zmienić dietę.
Co możemy wyczytać z psiej kupy?
Oceny 2 oraz 3 uważane są za normalne. Przy tych ocenach duże znaczenie ma dieta, a dokładnie strawność poszczególnych jej komponentów. Przy większej zawartości włókna w diecie spotkamy się z masą o ocenie niższej (tj. 2).
Skrajne oceny jakości kału będą stanem odbiegającym od prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. W miarę zatrzymywania stolca w okrężnicy staje się on też bardziej suchy i twardy. Wynik kału równy 1 będzie wskazywał, że pasaż jelit jest spowolniony, a masa kałowa została poddana nadmiernej resorpcji wody (Fot. 1). Powody mogą być następujące: obniżona aktywność fizyczna, odwodnienie, nadmiar włókna, przyjmowane leki, bezoary, wysoka temperatura otoczenia. Jeśli do oceny 1 dochodzi kolor szary/biały oznaczać to będzie nadmiar wapnia w diecie, który często dostarczamy w postaci kości lub suplementów. Natomiast kolor czarny (Fot. 2) w tej ocenie będzie świadczyć o nadmiernej suplementacji żelaza. Jeśli konsystencja nie ulega zmianie pomimo zmian w diecie, należy udać się do lekarza w celu zbadania funkcji tarczycy, przytarczyc i nerek!
Fot. 1. Masa kałowa w skali oceny 1. Nadmierna resorpcja wody.
Fot. 2. Masa kałowa w skali oceny 1. Nadmierna resorpcja wody oraz nadmierna suplementacja żelaza.
Biegunka u psa
Skrócenie czasu pasażu przez przewód pokarmowy powoduje, że stolec staje się luźniejszy, a przez to często pozbawiony kształtu. Wynik 4 do 7 będzie wskazywał, że dochodzi do anormalnego wchłaniania w odcinku jelita cienkiego lub grubego.
Biegunka często wynika z zaburzenia motoryki jelit. Ponadto biegunka może również wynikać ze zwiększonej przepuszczalności ściany jelita spowodowanej zapaleniem lub obecnością substancji niestrawnych (tj. niektóre węglowodany). Mogą także wystąpić biegunki wydzielnicze, które wynikają z obecności toksyn bakteryjnych lub upośledzenia wchłaniania elektrolitów.
Ponieważ ze względu na różną etiologię oraz pochodzenie biegunki postępowanie lecznicze i dietetyczne będzie różne, dlatego ważna jest jej prawidłowa ocena.
Kupa psa – biegunka jelita cienkiego
Biegunka jelita cienkiego będzie obfita i będzie się wiązać z utratą masy ciała. Charakterystyczna będzie forma, która w skali oceny przyjmuje wartości 6 i 7, a przy defekacji nie zauważycie u swojego psa parcia. Biegunka z jelita cienkiego może także zawierać cząsteczki tłuszczu. Uwzględniając kolor stolca, kolor bordowy będzie świadczyć o krwawieniu w odcinkach jelita cienkiego. Kolor żółty natomiast, będzie wskazywał na zaburzenie pracy trzustki. Natomiast kolor żółty kału o ocenie np. 3 (Fot. 3), nie powinien Cię martwić, jeśli w diecie Twojego psa znajduje się ryż i jasne mięso. Tak delikatna i jasna dieta, może po prostu przybierać barwę żółci. Jednak należy pamiętać, że tak delikatna dieta często będzie uboga i nie może stanowić podstawowej diety.
Etiologia, czyli przyczyny biegunek jelita cienkiego to zazwyczaj: zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki (EPI), alergia czy też nietolerancja pokarmowa, eneteropatia białkogubna, nieswoiste zapalenie jelit (IBD), zespół przerostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO), zespół złego wchłaniania jelita cienkiego oraz niedyskrecja dietetyczna (pojęcie wytłumaczone poniżej). Schorzenia te wymagają zarówno opieki lekarza weterynarii, jak i specjalisty z zakresu żywienia.
Fot. 3. Masa kałowa w skali oceny 2-3. Kolor żółty świadczy o delikatnej diecie.
Kupa psa – biegunka jelita grubego
Biegunka jelita grubego jest zwykle mniejszej objętości niż biegunka jelita cienkiego. Jest też częściowo uformowana lub galaretowata, z oceną kału 4 lub 5. Nie wiąże się ona z utratą masy ciała. Ten rodzaj biegunki zawiera nadmiar śluzu, a częstotliwość wypróżnień jest większa i wymaga od pacjenta parcia.
Śluz w postaci cienkiej „błonki” powlekającej kał jest wydzielany przez komórki jelita grubego, aby pomóc w prawidłowym przemieszczaniu się kału przez jelita. Zatem jego niewielkie ilości nie powinny być niepokojące, przeciwnie nadprodukcja. Nadmiar śluzu w kale występuje także czasem przy dodatku do diety włókna rozpuszczalnego np. siemienia lnianego, nasion chia lub babki płesznik. W takiej sytuacji należy wykluczyć wymienione składniki i ponownie obserwować konsystencję stolca.
W tego typu biegunkach mogą się też pojawić czerwone smugi w kale, które są świeżą krwią. Biegunka jelita grubego może mieć następujące przyczyny: zakaźne i wrzodziejące zapalenie jelita grubego, endopasożyty, alergia czy też nietolerancja pokarmowa, IBD oraz niedyskrecja dietetyczna.
Biegunka u szczeniaków
W oby dwóch przypadkach etiologii biegunki pojawiają się alergie pokarmowe, nietolerancje, IBD oraz niedyskrecja dietetyczna. Ostatnie może być dla wielu pojęciem nowym, ale niekoniecznie nieznanym zjawiskiem, z którym zmaga się na co dzień, szczególnie w przypadku szczeniąt. Określa ono obecność w diecie składników i rzeczy, które nie są podyktowane ogólnym zaleceniom dietetycznym gatunku. Chodzi oczywiście o zjadanie śmieci, resztek po ludzkim obiedzie i przedmiotów tj. zabawki, opakowania, buty itd. itp. Chyba każdy przechodził przez ten etap rozwojowy szczenięcia, a każdy szczeniak niestety zmagał się wtedy z opisywaną biegunką.
Zielona kupa u psa
Wystąpić może także kał o zielonym kolorze, którego barwa będzie pochodzić od barwnika roślinnego – chlorofilu. Psy nadmiernie spożywający trawę pokazują objawy związane także z dolegliwościami gastrycznymi. Często są to nudności, rzadziej potrzeba uzupełnienia włókna w diecie czy zaburzenia behawioralne.
Cienka kupa psa – powód do niepokoju?
Oprócz opisanych kształtów spotkałam się jeszcze w swojej karierze z „cienkimi wstęgami”. Kał uformowany w postać wąskiej tasiemki, inaczej opisując, może świadczyć o diecie delikatnej na tyle, że po przejściu przez układ pokarmowy pokarm nie dostarczył wystarczająco dużo materiału na masę kałową. Istnieją jednak przypadki, kiedy występuje mechaniczna przeszkoda w okrężnicy w następujących postaciach: nowotwór okrężnicy czy prostaty, zwężenie kanału miednicy spowodowane urazem, przepuklina kroczowa, polipy, wypadnięcie odbytnicy. Jeśli kał o takim kształcie będzie pojawiał się stale, skonsultuj to ze swoim lekarzem weterynarii.
Powyższy materiał stanowi zestawienie przypadków klinicznych opisanych na podstawie oceny jakości kału. Jest to zebrane kompendium, które chyba w najszybszy sposób może nakierować Cię na działanie. W końcu jest to materiał biologiczny, z którym mamy do czynienia codziennie, a teraz możemy dodatkowo z niego czytać.
Literatura
Englar R. E. (2019). Common clinical presentations in dogs and cats. Hoboken, NJ, Wiley-Blackwell.
Purina ProPlan® Veterinary Diets diagram of the fecal score (https://www.purinainstitute.com/centresquare/nutritional-and-clinical-assessment/purina-fecal-scoring-chart)
Szakacs A. R., Stefănuț C., Matei S., Borz B. I., Macri A. (2021). Assessment of digestibility and fecal score of raw meatbased diet (b.a.r.f.) in dog feeding. Scientific Papers Journal – vol. 64 no 1/2021, VETERINARY SERIES.
