Psy podbiegacze- czy powinniśmy pozwalać psu na witanie się z każdym?

Psy podbiegacze- czy powinniśmy pozwalać psu na witanie się z każdym?

Psy podbiegacze to nowy miejski termin, który ciągle przewija się w dyskusjach internetowych psiarzy i nie tylko, dyskusjach. Dla jednych zmora spacerów po miejskich parkach, dla innych codzienny sposób na wybieganie i zmęczenie pupila. O co chodzi z psimi podbiegaczami, czy obce psy powinny witać się i bawić z każdym napotkanym czworonogiem? Podpowiadamy w poniższym artykule.

 

Czy są psy podbiegacze?

Psy podbiegacze to termin, który rozwinął się w internetowych dyskusjach psiarzy. Chodzi o wszystkie czworonogi, które podbiegają do każdego napotkanego psa w celu przywitania się. Często drażni to opiekunów psów, które nie koniecznie chcą witać się z innymi, są agresywne, lękliwe lub w trakcie szkolenia. Psy podbiegacze otwierają społeczną dyskusję nie tylko na temat języka i komunikacji psów, ale też na temat kultury osobistej ich właścicieli. Bo tak naprawdę to, co drażni przeciwników psów podbiegaczy, to nie samo zachowanie psów. To brak empatii jego opiekunów, których oskarża się o widzenie tylko swoich potrzeb i niedostosowanie się do potrzeb innych ludzi na obszarze tzw. dobra wspólnego, jakim jest park miejski. 

Powiększenie prostaty u psa to dość powszechne schorzenie, z którym mogą się spotkać właściciele psów starszych i niekastrowanych. Prostata pełni ważną rolę w układzie rozrodczym psów i może ulegać różnym problemom, w tym powiększeniu. W dzisiejszym artykule przyjrzymy się przyczynom, objawom oraz dostępnym formom leczenia powiększenia prostaty u psa. Powiększenie prostaty u psa – czym jest gruczoł krokowy? Prostata to jedyny dodatkowy gruczoł płciowy występujący u psów. Pełni on funkcję podobną do tej u ludzi. Odpowiada on za produkcję niektórych składników plazmy nasienia. Jego funkcjonowanie ma związek z płodnością, a schorzenia związane z tym gruczołem stają się coraz częstszym zaburzeniem w układzie rozrodczym samców psów. Powiększenie prostaty u psa – przyczyny i objawy Do powiększenia gruczołu krokowego u psa dochodzi w wyniku akumulacji dihydrotestosteronu i wzrostu koncentracji receptorów androgenowych w tkankach prostaty. To powoduje zarówno zwiększenie się liczby komórek prostaty, jak i ich powiększenia. U większości psów w wieku powyżej 5 lat zauważalne jest powiększenie prostaty. Objawy u psów są związane właśnie z uciskiem powiększonego gruczołu na okoliczne tkanki. Najczęściej problemy występują w związku z uciskiem na prostnicę lub cewkę moczową. Najczęstszymi i także najprostszymi do zaobserwowania przez właścicieli objawami będzie trudność w defekacji. Kał psiaka będzie wydostawał się z większą trudnością i nierzadko może być spłaszczony. Czasami właściciel może także zauważyć trudności z oddawaniem moczu, a także kapanie krwi z cewki moczowej niezależnie od oddawania moczu. Powiększenie prostaty u psa – leczenie Leczenie psiaka z przerostem prostaty jest zazwyczaj dosyć proste i polega na kastracji. O samym zabiegu i tym kiedy należy go wykonać, pisaliśmy tutaj. Po kastracji objętość gruczołu krokowego zmniejsza się nawet o 70% w ciągu miesiąca. Inną metodą na poradzenie sobie z tą przypadłością jest leczenie farmakologiczne. Do tego wykorzystywane są leki antyandrogenowe. Ich działanie polega na blokowaniu receptorów dla testosteronu, co uniemożliwia jego działanie na daną tkankę. Najczęściej stosowanym antyandrogenem jest octan ozateronu w preparacie na przykład Ypozane. Innymi lekami stosowanymi w terapii powiększenia prostaty u psów są także finasteryd czy analogi GnRH. Ten drugi występuje w postaci preparatu Suprelorin, który wykorzystywany jest do farmakologicznej kastracji psów. Musimy także pamiętać, że w przypadku poważnych problemów z układem moczowym spowodowanych przerostem prostaty, może także dojść do wtórnych zakażeń bakteryjnych cewki moczowej i pęcherza. Stany te często wymagają osobnej diagnostyki i leczenia antybiotykami. Pamiętajmy także o stosowaniu zbilansowanej diety i odpowiedzialnym żywieniu psiaka. Podsumowanie Powiększenie prostaty to problem, który dotyka najczęściej mężczyzn, ale także wpływa na naszych psich przyjaciół. Każdy właściciel niekastrowanego psa powinien mieć świadomość, że prędzej czy później jego pupil będzie wymagał zajęcia się sprawą jego gruczołu krokowego. Stan ten nie jest pilny czy zagrażający życiu, ale to nie znaczy, że możemy go lekceważyć. Regularne kontrole u lekarza weterynarii pozwolą wcześnie wykryć problem, wdrożyć leczenie i zapewnić naszym psim przyjaciołom spokojne i długie życie bez chorób.

Życie z psem w mieście, trudności i przeciwwskazania

Aby wejrzeć szerzej w to, czemu psy podbiegacze nie są lubiane przez znaczną część psiarzy, trzeba przede wszystkim otworzyć się na emocje psa, jego potrzeby i trudności, z jakimi zmaga się w mieście. Dla wielu psiaków, szczególnie tych bardziej wrażliwych, reaktywnych, po przejściach, ras użytkowych czy miniaturowych miasto jest pełne przerażających bodźców. Wszędzie atakują psa hałasy, masa ludzi przewija się obok. Gdy na dodatek nie mają chwili spokoju w parku, to jest im zupełnie ciężko. Tam atakowane są przez często większe psy, które nie są wcale sympatyczne dla słabszych. Szczególnie małe i miniaturowe psy są na to narażone. Często psiaki chodzą na bardzo kosztowne zajęcia do behawiorysty, a ich opiekunowie żyją w stresie na każdym spacerze. Potem podbiega do nich na spacerze pies, który psuje ich godziny treningu. A jego opiekun mówi “On chce się tylko pobawić”… Takie zachowanie opiekunów psów to czysty egoizm. Patrzą jedynie na to, co chce ich pies, nie zważając na dobro innego. Często nie robią tego ze złych intencji, ale ze złej interpretacji zachowań psów.

Psy podbiegacze- czy wszystkie psy powinny się ze sobą witać?

Prawda jest taka, że psy nie muszą witać się z każdym napotkanym psem na spacerze. To przeświadczenie u opiekunów wynika ze złego zrozumienia komunikacji, potrzeb psów i pewnej antropomorfizacji. Co jest dziwne, bo i ludzie nie witają się z każdym napotkanym na ulicy obcych człowiekiem… A aby zawiązać przyjaźń, często potrzebują lat.

Psy potrzebują do wejścia w odpowiedni kontakt dystansu, przestrzeni i spokoju. Dlatego też lepiej wychodzą kontakty na dużych otwartych polanach, niż na wąskich chodnikach i przejściach. Wpychanie psa w kontakty z drugim psem, gdy są na smyczy, na chodniku nie ma nam mniejszego sensu. Spowoduje tylko przeświadczenie w psie, że nie ma wyjścia i musi wejść w kontakt. Często kończy się to agresją smyczkową, która jest pewnego rodzaju odpowiedzią z góry. Pies jest na tyle zastraszony i zestresowany, że czuje, iż pierwszy musi wyjść z inicjatywą, aby przeżyć, dlatego na zapas odgania obcego psa na smyczy. Najgorzej, jednak gdy nasz pies jest na smyczy i podbiegnie do niego obcy psiak, bez smyczy, który do tego jest bardzo intensywny w zachowaniu. Na takich spotkaniach tracimy najwięcej zaufania naszego psa i jego poczucia bezpieczeństwa.

Dlatego tez najlepszą opcją jest, by psy w mieście chodziły na smyczy i witały się ze sobą tylko po uprzednim zapytaniu opiekuna, czy się na to zgadza. Tak jak funkcjonuje to w wielu krajach np. zachodniej europy. Jest to pewnego rodzaju umowa społeczna między psiarzami.

Czy obce psy się ze sobą bawią? Co tak naprawdę robią psy podbiegacze?

Niestety, to kolejny element psiej komunikacji, który nie jest zrozumiany przez ludzi i często antropomorfizowany. Obce psy zwykle nie bawią się ze sobą, chyba że są szczeniakami lub bardzo młodymi psami. Tak czy inaczej, zabawa między obcymi psami (nawet szczeniakami) to raczej próba komunikacji, pokazania swojej siły. Często polega na tzw. flircie, czyli odganianiu innego psa od siebie poprzez zabawę. Czasami zabawa między obcymi psami przybiera obrót znęcania się silniejszego psa nad słabszym i “zabawy” w polowanie na niego. Gonitwy to często próba rozładowania napięcia czy próba pokazania, kto jest szybszy.

Jeśli w zabawie nie ma równowagi, to powinno się ją natychmiast przerwać! Tak naprawdę zabawa między psami to bardzo szeroki temat badany przez behawiorystów i wymaga dużego zrozumienia psiej komunikacji i widzenia detali. Najczęściej bawią się ze sobą psy, które dobrze się znają i które są w równowadze energii. Jednak aby dobrze się poznać i polubić trzeba czasu i odpowiedniego dopasowania charakterów. To absolutnie nie jest możliwe przy przypadkowym spotkaniu obcych sobie psów na ulicy, czy w parku.

Kłos u psa

Jak zapewnić psu bezpieczny kontakt z innymi psami?

Najlepiej zatem nie pozwalać psom na ulicy witać się ze sobą, wchodzić w kontakt fizyczny i się ze sobą bawić. W parku możemy na to pozwolić, ale uważajmy raczej, by pies był w równowadze sił z innym psem. Stawiajmy na kontakty z właśnie z takimi psami i to ich zachęcajmy do częstszych wspólnych spacerów. Może to rozwinąć parkowe przyjaźnie na dłużej i pomóc utworzyć zgraną grupkę, dopasowanych do siebie psiaków, które rzeczywiście tworzą pewnego rodzaju “stado”.

Najlepiej jednak zabierać psiaki na tzw. spacery socjalizacyjne pod okiem trenerów lub umawiać się na luźne spacery w lesie na lince, tak by psy miały okazję eksplorować wspólnie środowisko, mieć dystans do odpowiedniej komunikacji. Niestety miasto nie zawsze temu sprzyja.

Wybiegi dla psów, hit czy kit? Co w zamian?

Wybiegi dla psów to raczej kit niż hit. Po pierwsze przeszkody, które tam są zwyczajnie niebezpieczne i sprzyjają urazom i kontuzjom. Psy mogą na nie wpaść w czasie gonitwy. Po drugie jest to teren zamknięty, na którym grupuje się spora liczba psów. Często są to psy sobie nieznane i nie ma między nimi równowagi energii i sił. Dlatego najbardziej przykrym widokiem jest obserwacja grupy psów na wybiegu, gdzie np. 3 polują na jednego najsłabszego i bawią się nim jak zabawką. Żadne z nich nie chce być w tej konfrontacji, żadne z nich nie ma przestrzeni na wyjście. Wszystko to przy uciesze ich opiekunów, którzy myślą, że psy świetnie się bawią.

Na wybieg dla psów lepiej wybierać się, gdy nie ma tam wielu osób. Jeśli chcemy, by nasz pies nauczył się poprawnej komunikacji z innymi psami, zapiszmy go na tzw. klasy komunikacji do odpowiedniej szkoły w swojej okolicy. Przy okazji sami nauczymy się czytać jego mowę ciała.

Ile kosztuje żywienie psa i utrzymanie miesięczne?

Ile kosztuje żywienie psa i utrzymanie miesięczne?

Ile kosztuje żywienie psa, jego utrzymanie- opieka weterynaryjna, trening, akcesoria? Takie pytania o ceny zadają sobie i innym przyszli opiekunowie psów. I słusznie! Warto przed zdecydowaniem się na adopcje, czy kupno psa, wiedzieć, czy w ogóle nas na to stać. Dlatego zrobiliśmy zestawienie przykładowych i przybliżonych kosztów utrzymania psa.

Nietolerancje pokarmowe i alergie

Ile kosztuje utrzymanie psa małego do 10 kg?

To, ile kosztuje utrzymanie małego psa do 10 kg, zależy od wielu czynników. Niemniej jednak pewne jest, że im mniejszy pies tym jego utrzymanie tańsze. Odrzucamy oczywiście w wyliczeniach nieprzewidziane i drogie operacje, czy wielomiesięczne leczenie- to może zdarzyć się każdemu i powinniśmy być na takie koszta przygotowani oszczędnościami. Jednak to małe psy jedzą najmniej, zużywają najmniej kosmetyków dla psów, a lekarz weterynarii poda im najmniejsza ilość preparatów np. na kleszcze, czy najmniejsze dawki zastrzyków.

Miesięczny koszt utrzymania małego psa oscyluje wokół 100-500zł. Zobacz dlaczego.

Ile kosztuje żywienie psa małego miesięcznie?

Psy o wadze do 10 kg jedzą około 90-150 gram karmy suchej co sprawia, że 6 kg karmy wystarczy im 4-8 tygodni. Dlatego też miesięczny koszt żywienia małego psa karmą suchą dobrej jakości zamknie się w przedziale 80-150 zł, zależnie od wagi psa. Psiaki takie jak chihuahua o małej wadze będą najtańsze w utrzymaniu.

Karma mokra dla psów dobrej jakości jest nieco droższa niż sucha. Pies o wadze 2-10 kg zje jej odpowiednio 150-700 gram dziennie. Dlatego też miesięczny koszt utrzymania psów miniaturowych i małych na mokrej karmie wahał się będzie, zależnie od wagi 150-600 zł.

Koszt opieki weterynaryjnej psa małego?

Opieka weterynaryjna dla małych psów będzie tańsza niż dla dużych, jeśli patrzymy na koszt lekarstw. Np. szczepienie na wściekliznę małego psa to koszt ok. 35- 50zł, zabieg sterylizacji może zamknąć się w 150-300zł, a usuwanie kamienia nazębnego w 100-300zł.

Tabletki na kleszcze dla psów do 10 kg nie są dużo tańsze niż dla średnich psów,  a ich koszt miesięczny to ok. 30-50zł.

Jakie są wydatki na akcesoria do pielęgnacji, zabawki i smakołyki na małego psa?

Małe psiaki, szczególnie ras ozdobnych mogą wymagać częstszej pielęgnacji i wizyt u psiego fryzjera raz na miesiąc. Warto zaopatrzyć się w dobry szampon dla psów, odzywkę i np. mgiełkę do rozczesywania. Ich łączny koszt może wynieść ok. 150 zł, ale produkty wystarczą nam raczej na kilka miesięcy.

Smakołyki, gryzaki dla psów małych na pewno wychodzą bardziej ekonomicznie niż dla dużych, więc jeśli zrobimy zapas za 50 zł, na pewno wystarczy na kilka miesięcy.

 

Ile kosztuje utrzymanie psa średniego do 20 kg?

Psy o wadze do 20 kg cieszą się chyba, zaraz po psach małych największą popularnością w miastach. To świetni kompani również na długie wyprawy i wakacje. Ich utrzymanie będzie niestety droższe niż psów małych i może wynieść od 300-700 zł miesięcznie, o ile nie przydarzy nam się choroba psa lub pilna operacja.

Ile kosztuje żywienie psa średniego miesięcznie?

Pies o wadze 15-20 kg zje ok. 180- 250 gramów suchej karmy dziennie. Sprawia to, że 12 kg karmy wystarczy mu na około 2 miesiące. Dlatego żywienie średniego psa suchą karmą wyniesie miesięcznie ok. 150-250zł.

Żywienie średniego psa mokrą karmą będzie sporo droższe. Pies o wadze 15-20 kg zje 950-1250 gramów dziennie. Daje to miesięcznie 750- 1100 zł miesięcznie. Często opiekunowie decydują się na metodę pośrednią i stosują żywienie rotacyjne, na jeden posiłek dając karmę suchą, na drugi mokrą.

Koszt opieki weterynaryjnej psa średniego?

Szczepienie na wściekliznę kosztuje dla średniego psa 50-100zł zależnie od miejsca i wagi. Sterylizację wykonamy za ok. 500 zł, a zabieg zdejmowania kamienia nazębnego za 200-500zł. Ochrona przeciwko pchłom i kleszczom to ok. 50 zł miesięcznie w przypadku psów średnich.

Jakie są wydatki na akcesoria do pielęgnacji, zabawki i smakołyki na średniego psa?

Szampon dla psów, odżywka czy inne kosmetyki dla średnich psów, zależnie od częstotliwości ich mycia wystarczą na miesiąc lub nawet kilka miesięcy. Są to zatem wydatki, których nie musimy dodawać do comiesięcznego budżetu. Tak samo w przypadku zabawek, czy gryzaków. Są to jednorazowe wydatki rzędu 100-150zł, które możemy powtarzać nawet co kilka miesięcy.

Ile kosztuje utrzymanie psa dużego do 40 kg?

Ile kosztuje utrzymanie dużego psa? To pytanie zdecydowanie powinni sobie zadać jego przyszli opiekunowie. Wszystko dlatego, że odpowiedź jest jedna… dużo. Wszystko oczywiście zależy od tego, czym go karmimy i czy trafi nam się osobnik chorowity. Jednak można powiedzieć, że nie będzie to mniej niż 500 zł miesięcznie, a czasem nawet i 1500 zł.

Ile kosztuje żywienie psa dużego miesięcznie?

Duży pies, o wadze 30-50 kg zje 330-500 gramów suchej karmy dziennie. Zatem worek 12 kg wystarczy mu na ok. 20 dni do 30, zależnie od wagi psa i aktywności. Daje to koszt miesięczny 350-500zł przy żywieniu suchą karmą dobrej jakości.

Jeśli chcemy dużego psa karmić jedynie karmą morką, musimy mieć zasobny portfel. Pies o wadze 30-40 kg zje 1700-2200 gramów karmy mokrej dziennie, co równa się 3-5 puszek i daje miesięcznie 900-1700zł. Dlatego też opiekunowie psów dużych decydują się często na jedynie dodatek karmy mokrej do psiego menu.

Koszt opieki weterynaryjnej psa dużego?

Szczepienie na wściekliznę dla dużego psa to koszt 100-150 zł zależnie od miejsca. Za zabieg sterylizacji zapłacimy 500-800zł, a zdejmowanie kamienia 400-800zł zależnie od kliniki i dawki znieczulenia, jaką musi przyjąć pies.

Tabletki na kleszcze i pchły nie są dużo droższe niż dla mniejszych psów, jednak nadal jest to różnica wzwyż. Kosztują około 50- 80 zł miesięcznie.

Jakie są wydatki na akcesoria do pielęgnacji, zabawki i smakołyki na dużego psa?

Jeśli nasz duży psiak wymaga częstych kąpieli, to raczej szampon i odżywka wystarczą nam na miesiąc, więc do miesięcznego budżetu musimy doliczyć również psie kosmetyki. Duże psiaki jednak mieszkają często na dworze i nie wymagają tak częstych kąpieli. Koszt gryzaków i zabawek również zależy od nas i nie jest to wydatek, który musimy ponosić co miesiąc, jednak zestaw gryzaków dla dużych psów, które starcza na 2-3 miesiące może kosztować ponad 150 zł.

Kosmetyki dla psa do pielęgnacji, które trzeba mieć w domu.

Kosmetyki dla psa do pielęgnacji, które trzeba mieć w domu.

Kosmetyki dla psa do pielęgnacji potrzebne są w każdym domu, mimo że nie każdy pies wymaga skomplikowanych zabiegów, wizyt u psiego fryzjera czy kąpieli po każdym spacerze. Nawet krótkowłose psy, które wymagają minimum czesania, muszą mieć swoją małą psią kosmetyczkę. Szampon, często też odzywka, preparat do czyszczenia uszu, mycia zębów czy pielęgnacji łapek zimą będzie potrzebny każdemu czworonogowi. Zobacz również jakich kosmetyków wymagają psi alergicy, psiaki białe czy długowłose.

 

Czy można używać ludzkich kosmetyków dla psa?

Zdecydowanie większość ludzkich kosmetyków nie będzie nadawała się dla psów, szczególnie jeśli chodzi o szampony. Psia skóra ma inne PH niż dorosłego człowieka, dlatego też ludzkie szampony z silnym detergentem mogą podrażniać i wysuszać skórę, a u co wrażliwszych psów, czy tych z problemami skórnymi, mogą powodować alergię. Odżywki dla ludzi mają często dużo silikonów, parabenów, perfum i będą również nieodpowiednie dla psa.

Jakich kosmetyków ludzkich można użyć dla psa? Zdecydowanie jest to szare mydło, ale raczej w doraźnych problemach np. gdy chcemy na szybko umyć psu łapki po spacerze i nie mamy nic innego. Do pielęgnacji na stałe może zbyt wysuszać skórę. Wazelinę stosować możemy na otarcia, odparzenia oraz na opuszki przed wyjściem na mróz. Absolutnie nie stosuj u psa ludzkiej pasty do zębów!

 

Szampon dla psa i odżywka, jakie kosmetyki dla psa wybrać?

Szampon dla psa to obowiązkowy kosmetyk w każdym psim domu, niezależnie od rasy czworonoga. Mycie psa szamponami ludzkimi czy mydłem może wysuszyć skórę i przysporzyć mu alergii. Sierść niektórych psów wymaga użycia również odzywki, która ułatwi potem rozczesanie i nada sierści blasku. Opiekunowie, którzy nie mają ani czasu, ani ochoty na skomplikowaną, dwuetapową pielęgnację psa szamponem i odżywką, lub opiekunowie psów mniej wymagających mogą użyć uniwersalnego szamponu dla psów z odżywką w jednym. Pamiętajmy o wybieraniu produktów z jedynie naturalnymi składnikami. Nie mogą one zawierać SLS/ SLES, PEG/PPG, parabenów, silikonów, alkoholu, barwników, soli, fosforanów.

Jeśli mamy psiaka długowłosego lub takiego, który dosłownie po każdym spacerze jesienną i zimową porą wymaga kąpieli- chociażby łapek- warto kupić Uniwersalny żel do mycia psa po każdym spacerze.

Kosmetyki dla psa białego- jaki szampon?

Białe psy wymagają specjalnej pielęgnacji, często ich sierść przybiera żółte odcienie, a czerwone zacieki pod oczami mogą świadczyć o alergii pokarmowej. Poza żywieniem białych psów dobrą karmą hipoalergiczną mokrą lub suchą należy stosować specjalne kosmetyki do ich pielęgnacji. Podstawą będzie szampon dla białych psów, który pomoże zniwelować zażółcenia na sierści.

Szampon dla psa alergika

Szampony dla psów alergików powinny być przede wszystkim naturalne, bez sztucznych, drażniących skórę składników jak SLS/ SLES, PEG/PPG, parabenów, silikonów, alkoholu, barwników, soli, fosforanów.

Szampon dla psów z alergiami skórnymi musi również łagodzić świąd, mieć delikatne roślinne detergenty jako składnik myjący i nie naruszać bariery lipidowej, mieć ponadto zgodne ze skórą psa Ph. Dla psów ze światem skóry i alergiami nie warto kupować zwykłych szamponów dla psów, tylko konkretnie dedykowane takim właśnie problemom.

Kosmetyki dla psa długowłosego

Psy długowłose wymagają częstszej pielęgnacji niż krótkowłose m.in. czesania, wizyt u psiego fryzjera, Po spacerach przyda się im żel do codziennego mycia, by pozbyć się błota z brzucha i łapek. Psy długowłose wymagają częstszego czesania, nie tylko w okresach linienia. Niestety, gdy, chociaż odrobinę zaniedbamy ich sierść, rozczesanie może powodować ból i konieczne będzie obcięcie kołtunów. Dlatego niezbędnym kosmetykiem dla psa długowłosego będzie mgiełka ułatwiająca rozczesywanie.

Czyszczenie uszu psa, jaki preparat wybrać?

Czyszczenie uszu psa to obowiązkowy element pielęgnacji, który wykonywać powinniśmy co najmniej raz na dwa tygodnie. Psy z oklapniętymi uszami mogą mieć większe tendencje do stanów zapalnych uszu. Wszystko dlatego, że po kąpielach wnętrze ich uszu nie ma jak wyschnąć. Dlatego nie tylko osuszajmy je dokładnie np. ręcznikiem, czy bardzo delikatnym, letnim nawiewem suszarki. W kosmetyczce psa powinien znaleźć się preparat do czyszczenia psich uszu, który zawiera jedynie naturalne, odpowiednie dla psiej skóry składniki.

Mycie zębów u psa, pasta do zębów

Do mycia psich zębów przekonuje się coraz więcej opiekunów i już mało kto traktuje to jako fanaberię. Dzięki myciu zębów psa opóźnimy konieczność ściągania kamienia nazębnego w sedacji. Pamiętajmy, że kamień i chore zęby to nie tylko brzydki oddech, ale też możliwość pojawienia się chorób układu pokarmowego i przewlekły ból psa, który może wpływać na zaburzenia behawioralne. Zobacz, jak nauczyć psa mycia zębów bez awersji. 

Dlatego też pasta do zębów dla psa to konieczny element psiej kosmetyczki. Do mycia psich zębów absolutnie nie można używać past dla ludzi, gdyż zawierają szkodliwy fluor i inne chemiczne substancje, które mogą być nawet trujące dla czworonogów! Używaj jedynie pasty do zębów dla psów, o naturalnym składzie. 

Kosmetyki dla psa na zimę, ochrona łapek i nosa

Zima to ciężki okres dla psów miejskich. Wszystko z powodu sypania solą chodników i bardzo niskich temperatur. Wszystko to powoduje pękanie opuszek, podrażnienia i ból. Dlatego koniecznie przed wyjściem w taką pogodę smaruj czworonoga specjalną pastą do psich opuszek np. w formie masełka do opuszek i psiego nosa od Totobi.  Odżywia ono pęknięte, obolałe opuszki, pomaga utrzymać wilgoć, nawilża suchą skórę i wzmacnia łamliwe pazurki. Zawarty w składzie olej z pestek malin wyraźnie natłuszcza i uelastycznia, łagodzi, sprzyja gojeniu ran, regeneruje i chroni. Zmniejsza stany zapalne, pomaga w gojeniu ran i skaleczeń. Regeneruje suche, szorstkie, popękane, spierzchnięte noski. Łagodzi swędzenia, ukąszenia. Chroni przed alergenami i promieniami UV. Ma właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i antyseptyczne.

 

Appenzeller- pies dla mnie? Rzetelny opis rasy.

Appenzeller- pies dla mnie? Rzetelny opis rasy.

Appenzeller to pies wszechstronny, ale nie dla każdego… Może być świetnym przyjacielem rodziny, towarzyszem długich spacerów czy to miejskich, czy górskich, a także stróżem posesji. Jednak nie każdy sprosta jego wymaganiom, które są sporo wyższe niż wymagania spokojnego psa domowego. Zobacz, jakie naprawdę są te szwajcarskie psy pasterskie i czy będziesz odpowiednim opiekunem dla appenzellera. W naszych opisach ras stawiamy na rzetelne informacje dotyczące charakteru i potrzeb psa.

Appenzeller, wygląd i długość życia

Appenzeller należy do szwajcarskich psów pasterskich i jest trzecią co do wielkości rasą w tej grupie:

  1. Duży szwajcarski pies pasterski to największy ich przedstawiciel.
  2. Berneński pies pasterski
  3. Appenzeller
  4. Entlebucher

 

Appenzellery ważą 22-28 kg (suki są lżejsze niż samce) i mierzą 50-56 cm w kłębie (suki są niższe niż samce).

Długość życia appenzellerów to 12-14 lat.

Charakteryzują się pięknym czarnym tricolor lub czekoladowym tricolor umaszczeniem, gdzie podstawą są kolory czarny i czekoladowy. Na pysku appenzellera zobaczymy typowe dla szwajcarskich ras pasterskich tzw. strzałki w kolorze białym oraz jasnobrązowe policzki, czyli podpalania. Ich klatka piersiowa również jest biała, a łapy- tak samo, jak pyszczek, mają jasnobrązowe podpalania. Ich sierść jest krótka, gruba, ale jedwabista w dotyku. Appenzellery gubią włos dwa razy do roku i wymagają wtedy usuwania martwego podszerstka, ale poza tymi okresami są całkowicie bezproblemowe w pielęgnacji.

Choroby w rasie appenzeller

Rasa ta jest dość zdrowa, jednak hodowca powinien przebadać psy na dysplazję stawów łokciowych i biodrowych. Jest to rasa niezdegradowana przez mody hodowlane, która tworzona była z myślą o trudnych górskich warunkach. Appenzellery są w Polsce dość rzadką rasą i prawdopodobnie nie będzie nawet możliwości kupienia szczeniaka inaczej niż z hodowli ZKwP. Niemniej jednak należy uważać na nieuczciwych hodowców i sprawdzać dokładnie warunki, w jakich mieszkają psy oraz czy hodowla zrzeszona jest w Związku Kynologicznym w Polsce. Zobacz nasz poradni, jak nie dać oszukać się pseudohodowcy. 

Appenzeller- cena

Appenzellery nie należą do najdroższych ras, prawdopodobnie dlatego, że nie są aż tak modne. Cena szczeniaka appenzellera z hodowli ZkwP to 3-8 tys. zł, zależnie od skojarzenia i sukcesów wystawowych jego rodziców.

Czym karmić appenzellera?

Appenzellery są rasą dość zdrową i nie są szczególnie narażone na alergie pokarmowe. Trzeba karmić je dobrą, zbilansowaną, pełnoporcjową karmą suchą bądź morką. Można wybrać również dietę BARF po skonsultowaniu jej z dietetyczką psów, by uniknąć niedoborów w diecie rosnącego szczeniaka.

 

Appenzeller, charakter rasy rzetelnie

Appenzellery to wspaniałe, wszechstronne użytkowo psy o zrównoważonym charakterze. Zrównoważony jednak nie znaczy spokojny czy kanapowy… Appenzellery używane były do pasienia krów i pomocy przy obejściu np.stróżowania. Przystosowane są do trudnych, górskich warunków i potrzebują zarówno zajęcia umysłowego, jak i ruchu. Nie są może aż tak wymagające, jak owczarki zaganiające np.border collie, jednak appenzeller to nie jest większa wersja mopsa.

Appenzeller nie zadowoli się krótkimi spacerami dookoła bloku. Potrzebuje codziennie minimum jednego dłuższego (około godzinnego) spaceru. Najchętniej uda się z nami na łono natury i będzie wspaniałym towarzyszem spacerów po lesie, łąkach i szczególnie po górach. Appenzeller to wprost idealna rasa dla miłośników górskich wędrówek!

Appenzeller lubi się uczyć i potrzebuje treningu, minimum z zakresu podstawowe go posłuszeństwa. Gdy nauczymy go przywołania, stworzymy z nim dobrą więź i zapewnimy odpowiednią ilość ruchu, to na spacerach wybierze raczej opiekuna niż drugiego psa, czy pogoń za zwierzyną. Appenzellery nie mają bardzo silnego instynktu łowieckiego, nie jest to również rasa myśliwska, ale w lesie powinny chodzić na długiej lince. Psy tej rasy nie są może aż tak zapatrzone w człowieka i oddane mu jak owczarki, ale nie są tak niezależne, jak, np. psy w typie pierwotnym. To bardzo wszechstronna, wyśrodkowana rasa i nawet osoby początkujące, gdy poświęcą odpowiednią ilość czasu, poradzą sobie z nimi. Appenzellery nie są ani reaktywne, ani strachliwe. Niemniej jednak psy te są sceptyczne wobec obcych i nie będą z otwartymi ramionami witały każdego przybysza. Dlatego też nadają się na stróży posesji.

Z appenzellerem można z powodzeniem trenować sporty kynologiczne jak nosework, agility, frisbee, obedience, dog dancing. Psy te świetnie nadają się do stróżowania na posesji i mogą mieszkać na dworze, jednak muszą mieć ocieplany kojec i spędzać sporo czasu z człowiekiem.

Czy appenzeller to dobry pies rodzinny do dzieci?

Appenzellery to odpowiedni pies do dzieci, może mieszkać zarówno z małymi dziećmi, jak i starszymi. Oczywiście dziecko nie może męczyć psa i musi szanować jego przestrzeń. Jednak z reguły appenzellery nie są nadmiernie bojaźliwe wobec dzieci. Jeśli zapewnimy im odpowiednią ilość ruchu i pracy umysłowej, to appenzeller powinien dostosować się do różnych warunków, z tym do domu z dziećmi. Będzie też oddanym towarzyszem podróży dla całej rodziny.

Dla kogo będzie odpowiedni appenzeller?

Appenzellery będą odpowiednie dla singli, jak i rodzin z dziećmi, jednak muszą być to osoby lubiące, chociażby umiarkowaną aktywność fizyczną i długie spacery. Opiekun appenzellera musi być gotowy na zaangażowanie się w szkolenie psa, niekoniecznie jedynie na kursie podstawowego posłuszeństwa. Najszczęśliwszy appenzeller będzie na długich spacerach i na górskich wędrówkach, chętnie również postróżuje posesję, co było jednym z jego oryginalnych zadań. Appenzeller odnajdzie się dobrze w gospodarstwie z innymi zwierzętami, szczególnie bydłem, jednak absolutnie nie może być psem trzymanym na łańcuchu.

Ile ruchu potrzebuje appenzeller?

Appenzeller potrzebuje codziennych spacerów, w tym jednego minimum 40-60 minutowego. Jeśli nie mamy możliwości zabierać go codziennie do lasu czy w góry, warto poświęcić na to weekendy. Appenzeller potrzebuje również, chociażby umiarkowanej pracy umysłowej i szkolenia.

Czy appenzeller nadaje się do miasta?

Appenzellery nadają się do życia w mieście, jednak trzeba poświęcić trochę czasu na socjalizację psa i pokazanie mu trudnych, miejskich warunków. Są to psy oryginalnie przeznaczone do pracy na wsi i pilnowania obejścia, są zatem nieufne (ale nie lękliwe) wobec obcych ludzi, a miejski tłok może dla niektórych z nich nie być łatwy. Nie będą raczej reaktywnymi psami, które ze strachu oszczekują innych ludzi i boją się wyjść na ulicę. Jednak trzeba popracować nad ich przyswajaniem do warunków miejskich, szczególnie w centrum miasta.

Z obcymi psami appenzellery dogadują się raczej dobrze, nie mają tendencji ani do przesadnej lękliwości, ani do dominacji. Jednak oczywiście nie każdy pies im podpasuje, dlatego nie należy zmuszać ich na siłę do kontaktów z każdym czworonogiem, a wybierać takie, które pasują do siebie temperamentem i stylem bycia.

Appenzeller, historia rasy

Appenzeller sennenhund, bo tak brzmi jego oryginalna nazwa, pochodzi z północno-wschodniej  Szwajcarii z regionu Appenzell. Najwcześniejsze wzmianki o tych psach pojawiają się w 1853 roku, a pierwsze appenzellery zostały pokazane na wystawie w 1896 roku. FCI zaakceptowało rasę w 1954 roku. Psy te pierwotnie używane były, jak i inne szwajcarskie psy pasterskie, m.in. do pilnowania obejścia oraz do zaganiania krów w górach czy pomocy w przyprowadzaniu ich na pastwisko.

 

Jak nauczyć szczeniaka czystości, 5 sprawdzonych porad.

Jak nauczyć szczeniaka czystości, 5 sprawdzonych porad.

Jak nauczyć szczeniaka czystości- to pytanie jest jak “być albo nie być” dla świeżych opiekunów szczeniąt. Zobacz w naszym wpisie same konkrety- 5 sprawdzonych metod, które w prosty, szybki i niezwykle skuteczny sposób pozwolą Ci przejść przez proces uczenia szczeniaka załatwiania potrzeb na dworze.

 

Jak nauczyć szczeniaka czystości, ile to trwa?

To pytanie zadaje sobie chyba każdy opiekun szczeniaka… I ciężko jest na nie odpowiedzieć, bo każdy pies jest inny i inaczej kształtuje go środowisko. Wszystko zależy od twojego prowadzenia, ale nie ma się co oszukiwać, że również od fizjologi. Małe psiaki zwykle dłużej uczą się czystości, mają mniej pojemny pęcherze. Dochodzi tu również aspekt psychologiczny. Ich opiekunowie nie przejmują się aż tak mikro kupką czy plamką moczu, które zetrzeć można chusteczką. Dlatego też potencjalnie mniej zależy im na nauce czystości i z lenistwa potrafią więcej sobie darować. Opiekunowie większych psów mają za to większy problem. Odchody np. owczarka niemieckiego są większe, jak i kałuża moczu, która zostawia. I jest to bardzo niekomfortowe dla opiekunów, więc mają większą motywację, by wyprowadzać psiaka częściej na dwór.

Dochodzi również do tego aspekt mieszkania. Otwarcie drzwi domu jednorodzinnego i wypuszczenie psa na ogródek nie jest tak kłopotliwe, jak zjechanie z 10 piętra windą i dojście na najbliższy trawnik. Dlatego też psiaki mieszkające w domach z ogrodem potencjalnie dużo szybciej uczą się załatwiać na zewnątrz.

Jak nauczyć szczeniaka czystości, 5 sprawdzonych porad

Zobacz 5 sprawdzonych porad dzięki, którym Twój szczeniak nauczy się czystości najszybciej jak to możliwe. Nie ominiesz żadnej z nich, zaburzy to tylko cały proces i go spowolni. Dzięki wprowadzeniu w życie tych porad nie trzeba robić już nic więcej, by szczeniak wreszcie nauczył się załatwiać na dworze.

Wyprowadzaj szczeniaka na siusiu w określonych momentach

Momentami, po których Twój szczeniak prawie na pewno zrobi siusiu lub kupę są:

W tych momentach powinno się od razu włożyć buty i wziąć szczeniaka jak najszybciej na dwór. Nie czekaj do momentu, aż zacznie się “kręcić”. Na dworze poczekaj chwilę, może nawet 10 minut, zanim szczeniak się załatwi. W czynnościach tych trzeba byc konsekwentnym i systematycznym. Gwarantujemy, że im częściej uda się zrobić szczeniakowi na dworze, tym szybciej nauczy się, że nie powinno się załatwiać potrzeb w domu. To zasada prosta, jednocześnie taka, na której polega większość osób.

Nie pozwalaj szczeniakowi bawić się na dworze na spacerach fizjologicznych

Krótki spacer fizjologiczny na ogródek czy najbliższy trawnik nie powinien w głowie szczeniaka służyć do zabaw, socjalizacji z innymi psami i ludźmi, ćwiczeń czy biegania. Dlatego wyprowadzając psa na “szybkie siku” nie dawaj mu bawić się z psami ani nie skupiaj go na sobie. Bądź jak najbardziej nudna i neutralna, a miejsce na psią toaletę wybieraj w spokojnej okolicy, a nie na środku polanki gdzie spotykają się wszystkie psy. To częsty błąd opiekunów, którzy potem narzekają, że pies nie chce załatwiać się na dworze i trzyma potrzeby do domu, albo robi na dworze przypadkiem. Wszystko dlatego, że przez te atrakcje zapomina się załatwić, jest zbyt pobudzony lub niepewny, by to zrobić. Spacer w jego głowie nie oznacza “najpierw potrzeby fizjologiczne” tylko “najpierw zabawa”. Zadbaj o to, żeby na każdym spacerze- nawet tym nie fizjologicznym, to załatwienie potrzeb było pierwszym, co robi pies.

Nagradzaj i warunkuj szczeniakowi komendę

Kiedy szczeniak załatwi potrzeby na dworze, szczerze się uciesz. Możesz go pogłaskać, powiedzieć miłe słowo, a nawet dać smakołyk. Za to, kiedy robi siusiu, podkładaj pod to komendę, mówiąc w trakcie np. “siusiu”. Po dłuższym czasie słowo to będzie kojarzyło mu się z potrzebami fizjologicznymi. Kiedy w przyszłości będziesz chciała, by szybko załatwił się, bo nie masz czasu na długi spacer, możesz powiedzieć mu daną komendę i poczekać.

Absolutnie nie karć szczeniaka za załatwianie się w domu

Karcenie psa za załatwianie potrzeb fizjologicznych to najgorsze, co można zrobić. Taki maluch nie wie, że dom to miejsce czystości i nie robi tego złośliwe. Bicie gazetą, krzyki, przeganianie i inne formy przemocy jak przykładanie głowy psa do moczu są absolutnie karygodne. Tworzą w szczeniaku stres, brak zaufania do nas i kompletne niezrozumienie. Co bardziej wrażliwy psiak, może przestać załatwiać się w ogóle, najdłużej jak się da, lub przeciwnie- zacznie załatwiać się ze stresu na widok opiekuna.

Nie używaj mat dla szczeniąt ani innych akcesoriów

Maty dla szczeniąt to dobre rozwiązanie, ale jedynie tymczasowo lub doraźnie. Nie zastąpią powyższych punktów ani systematyczności w częstym wyprowadzaniu psa. Możesz użyć maty, kiedy koniecznie musisz wyjść na dłużej i wiesz, że szczeniak nie wytrzyma. Podkłady sprawdzą się również w podróży i w okresie rekonwalescencji. Jednak w przypadku nauki czystości powinny być jak najszybciej wycofane. Nie ma najmniejszego sensu przymykanie oka na to, że pies załatwia się na macie, a potem wynoszenie maty na dwór, żeby pokazać mu miejsce. Lepiej od razu wynosić psa na dwór i nie zawracać sobie głowy matami. Zbyt długie używanie podkładów może skończyć się kompletnym brakiem załatwiania na dworze. Może również skutkować tym, że gdy odstawimy maty, a pies poczuje lekką potrzebę, to, zamiast wytrzymać lub nas o tym poinformować, załatwi się na substytut maty np. dywanik, dywan, kartkę papieru czy ubranie, które upadły na podłogę.

Mój dorosły pies załatwia się w domu, co robić?

Koniecznie skonsultuj się z behawiorystą i weterynarzem! Jeśli dorosły pies załatwia się w domu, może być to oznaka stresu, a nawet choroby. Zdarza się to rzadko, ale niektórzy zmagają się z dorosłymi psami, które od szczeniaka uczone były czystości, a jednak wracając do domu ze spaceru, od razu załatwiają się w domu. Mogą nie rozumieć, czego od nich chcemy a nasz stres wywołany sytuacją, prowokuje je do załatwienia się. Przyczyn może być mnóstwo, dojrzewające samce mogą czasem znaczyć w domu z przyczyn hormonalnych.

Psiaki adoptowane ze schroniska z nauką czystości należy traktować jak szczenięta i jest całkowicie normalne, że skoro załatwiały się kilka lat w kojcu, w którym śpią, to zrobią to również w domu.

Jak uspokoić psa przy gościach i oduczyć skakania?

Jak uspokoić psa przy gościach i oduczyć skakania?

Jak uspokoić psa przy gościach to pytanie, które spędza sen z powiek wielu opiekunom szczególnie przed świętami. Psiaki, szczególnie te reaktywne, obszczekują gości, wymuszają ciągle uwagę, chcą się bawić i nie dają spokoju nowo przybyłym. Wszystkie te zachowania mają swoje podłoże i nie koniecznie wynikają z miłości do ludzi, a z dużego stresu i niepokoju. Zobacz w naszym artykule, jak uspokoić psa przy gościach i jak sprawić, żeby nie pokazywał takich zachowań.

Dlaczego pies skacze na gości i szczeka?

Atmosfera, kiedy do domu przychodzą goście, staje się nerwowa, co udziela się również psu. Jeśli przychodzi do nas dużo osób, a do tego ruchliwe dzieci, panuje zamieszanie, to odczuje to także nasz pies. Niektóre psy, będące oazą spokoju po prostu przywitają się i pójdą spać. Inne przez wiele godzin będą czuwały i pokazywały zachowania takie jak wymuszanie uwagi, dyszenie, skakanie na gości, kontrolowanie ich. Zwykło się myśleć, że kiedy psiak chodzi za gośćmi krok w krok, przynosi ciągle zabawki, biega i wymusza uwagę, to znaczy, że wprost uwielbia gości w domu i świetnie się bawi. Nic bardziej mylnego! Pies w takiej sytuacji jest zwyczajnie nerwowy i zestresowany. Oczywiście przywitanie się z gośćmi i jakaś integracja z nimi to coś normalnego. Jednak gdy nasz psiak przez kilka godzin nie jest w stanie pójść spać,  to znaczy, że wcale nie czuje się dobrze.

Stres psa przy gościach, czy miłość do ludzi?

Często mylnie interpretowana radość i przyjacielskość to oznaka dużego stresu u psa. Zobacz, na jakie sposoby Twój pies pokazuje Ci, że wcale nie czuje się dobrze z gośćmi i potrzebuje pomocy.

Pies skacze na gości. Skakanie na ludzi obcych albo przychodzących do naszego domu nie zawsze oznacza chęć witania się z nimi. Raczej jest to próba zdystansowania danej osoby i pokazania mu, żeby zatrzymała się lub nie podchodziła bliżej. Może być to również tzw. flirt. To próba pokazania uległości przez nadmierne skakanie, dawanie buziaków itp. Jest jedną ze strategii niepewnych psów. Jeśli pies ma tendencje do skakania na gości, warto wziąć go na smycz, kiedy Ci wchodzą do domu i pokazać mu, że nie musi wcale wychodzić im naprzeciw. Poproś gości o nieodzywanie się do psa i ignorowanie go, a psiakowi daj obwąchać gościa z dystansu. Psy mają świetny węch i nie muszą podchodzić, aż tak blisko.

Pies wymusza uwagę. Ciągłe wymuszanie uwagi poprzez np. przynoszenie zabawek, bieganie i trącanie nas nosem, to również próba poradzenia sobie ze stresem. Jednym z mechanizmów radzenia sobie ze stresem u psów jest właśnie zabawa, noszenie zabawek w pysku, a także ruch. Psiak, który się tak zachowuje, powinien mieć wyznaczone swoje bezpieczne miejsce z zabawkami, rzeczami do niszczenia i gryzakami, oraz długi aktywny spacer przed przyjściem gości.

Pies szczeka na gości. To bardzo częsty mechanizm psów reaktywnych i lękliwych. Szczekanie to oczywista próba zdystansowania gościa.  Jest to również bardzo silny element samoregulacji psa i jest samo nakręcającym się zachowaniem. Psiak taki nie powinien wchodzić w interakcję z gośćmi. Możesz przytrzymać go na smyczy w momencie ich wejścia, a nawet spotkać się z gośćmi na dworze, przejść na spacer i wejść wspólnie do mieszkania, czy domu. W domu oddziel pomieszczenie bramką lub zamknij psa w innym pokoju, dając mu dobrego gryzaka czy matę do lizania. 

Jak uspokoić psa przy gościach i oduczyć skakania?

Zapewnij psu bezpieczne miejsce. Może to być jego klatka czy posłanie oddzielone bramką ustawione w cichym miejscu, które nie jest na “drodze wylotowej” w domu. Niektóre psy źle zniosą oddzielenie w innym pokoju i będą chciały obserwować sytuację. Zapewnienie im bezpiecznego miejsca, gdzie nikt nie będzie ich dotykał, sprawi, że poczują się pewniej. Bezpieczne miejsce można również trenować np. ucząc psa komendy na wejście do klatki, czy na posłanie, dając tam pyszne gryzaki lub matę do lizania. 

Poproś o ignorowanie psa przez gości, również dzieci. Może być to trudne w przypadku dzieci… Jedynie, gdy goście zignorują psa lub delikatnie się z nim przywitają, a pies poczuje, że ma nad tym kontaktem kontrolę, tylko wtedy poczuje się bezpiecznie. Ganianie, nakręcanie na zabawy i przytulanie psa przez gości, tylko pogorszy sprawę.

Długi i aktywny spacer przed przyjściem gości. Zapewnij psu zrzucenie napięcia i energii poprzez długi spacer np. zabierając go na wycieczkę do lasu, jogging, albo inną formę aktywności. Rzucanie psu piłki przez 15 minut to nie jest dobra forma aktywności, tylko nakręci psa i zmęczy go na chwilę. Lepszy będzie długi, ale równy ruch i eksplorowanie terenów na łonie natury albo trening psiego sportu. Na spacer możesz zaprosić niektórych, co aktywniejszych gości, przyda się także Wam.

Oczywiście są to tylko metody doraźne i nie zastąpią konsultacji behawioralnej i treningu, dlatego, jeśli Twój pies ma duży problem z gośćmi, koniecznie skonsultuj się z profesjonalistą.